In 2014 is het honderd jaar geleden dat de eerste Wereldoorlog startte. De ‘Groote oorlog’ verscheurde Europa en liet wereldwijd zijn sporen na. De verjaardag van dit conflict is dus de ideale gelegenheid om even stil te staan en de vele visuele restanten in het voetlicht te plaatsen. Die sporen zijn de symbolen van iets dat nooit vergeten mag worden.

Stefano Zuffi heeft een uitpuilend palmares, met lijvige parels als De bijbel van de kunst, Goden en helden, Engelen en demonen en Liefde en erotiek. Na zijn zoveelste iconografische titanenwerk heeft hij de boeken neergelegd en ging hij kijken naar een van de basiselementen van de kunst: kleur.

De luiken van de Triptiek van Heinrich von Werl (1438) zijn toegeschreven aan Robert Campin (ca. 1375/85- 144). Ze vertonen evenwel zoveel verschillen qua stijl, kwaliteit en schildertechniek dat ze het werk lijken van meerdere schilders in een atelier. 

In documentaires en video-installaties van Sarah Vanagt is er aandacht voor geschiedenis en sporen van die geschiedenis, maar ook de poëzie en de verbeelding spelen een belangrijke rol. In haar werk bevraagt ze dikwijls het collectieve geheugen. Hoe gaat men om met het verleden, hoe verwerkt men historische feiten en op welke manier vormt men daarvan een beeld? 

De Belfius Collectie zet voor de vijfde maal haar deuren open.

In het zog van Europalia India organiseert het Jubelparkmuseum een kleine, bijzonder fijne tentoonstelling met 101 miniaturen uit het Nationaal Museum van New Delhi. De traditie van Indiase miniaturen is zeer oud. 

LECA, het Landelijk Expertisecentrum voor Cultuur van Alledag, bundelt dit jaar al zijn informatie over rituelen, reuzen, volkscafés en volksfeesten op de website: www.lecavzw.be.

Brussel is een hot spot voor hedendaagse kunst. Kunstenaars verhuizen naar onze hoofdstad, buitenlandse galeries openen er filialen, meer en meer verzamelaars komen er kopen. En er is het aanbod van onder andere Wiels en Bozar. De bruisende Brusselse scene blijft ook in het buitenland niet onopgemerkt. 

In een zijbeuk van de Sint-Leonarduskerk in Sint-Lenaarts (Brecht) bevindt zich een laatmiddeleeuwse archiefkist, ook comme of tresoorkist genoemd. Alleen is na meer dan vijf eeuwen de kist zelf de schat geworden. Het is immers een van de weinige boomstamkisten in ons land. 

In Maaseik heeft de oudste privéapotheek van ons land opnieuw haar achttiende-eeuwse aanblik. Tijdens de Franse tijd vertoonde het interieur de rijkste polychromie en kreeg het apothekersambt een nieuwe wending.

Renato Nicolodi (°1980, Anderlecht) woont in een dorp in het Pajottenland en is gehuwd met een Française. Hij wil architectuur maken die je aantrekt en die je toch niet goed kan plaatsen. Zijn sculpturen en ontwerpen zijn niet echt bedoeld om te worden gerealiseerd. Het zijn eerder plekken om te reflecteren.

Op drie april 2013 speelde niet enkel een gelegenheidsfanfare van het Koninklijk Conservatorium ter ere van de honderdvijftigste verjaardag van Henry van de Velde. Ook de digitale wereld viert de vader van de Gentse boekentoren. Een snelle blik op de website van het Vlaamse Architectuurinstituut toont dat de verjaardag niet onopgemerkt blijft. 

Antwerpen was de rijkste stad in de Nederlanden, toen twee catastrofale gebeurtenissen de rijkdom en de stabiliteit zwaar op de proef stelden. De Beeldenstorm (1566) was weliswaar geen typisch Antwerps fenomeen, de Spaanse Furie (1576) des te meer. In 1585 kwam de stad opnieuw stevig in de handen van de Spaanse Habsburgers.

In het Provinciaal Museum Emile Verhaeren loopt de tentoonstelling ‘Eugeen Van Mieghem, tussen kunst en daad’. Die krijgt nog een andere dimensie omdat ze samenvalt met het verschijnen van een studie over de kunstenaarskring De Kapel.

De unieke tentoonstelling ‘Le Corbusier en fotografie’ heeft twee delen: ‘Het beeld opbouwen’ en ‘Een passie voor prentbriefkaarten’. Ze is op rondreis en is nog tot in de herfst te zien in het Centre International pour la Ville, l’Architecture et le Paysage in Elsene.

Frederic Geurts maakt subtiele staalconstructies die altijd sterk inspelen op de omgeving waarvoor ze bestemd zijn. Zijn werk oogt minimalistisch qua vorm, maar is het allesbehalve wat de  inhoud betreft. Hoewel kunstenaar Frederic Geurts (°1965, Wilrijk) een opleiding industriële vormgeving volgde, begeeft hij zich zijn hele artistieke loopbaan al op het terrein van de beeldende kunst.