Bijna dertig jaar na de laatste Europese Watteau-retrospectieve organiseert Bozar samen met het Palais des Beaux-Arts in Rijsel een tentoonstelling rond de grote Franse schilder van begin achttiende eeuw.

De vele kerken die ons landschap rijk is, waren eeuwenlang het middelpunt waarrond een gemeenschap zich vormde. Dit erfgoed mag dus zeker niet in de vergetelheid terechtkomen. Daarom pleit men er voor deze waardevolle architectuur niet af te sluiten voor het oog van het publiek. 

De catalogus van het FotoMuseum in Antwerpen (FoMu) ontleent zijn titel aan een citaat van de Amerikaanse fotograaf Edward Weston. Hij vond dat de blik van de fotograaf toegang gaf tot nog onontgonnen werelden. 

Voortgaand op zijn overvloedige productie had schilder Alfred Ost (1884-1945) schatrijk moeten worden. Zijn werk viel in de smaak, want hij bespeelde in het juiste tijdsgewricht de passende gevoelige snaren, met een stevige dosis volksvermaak en onvervalste volksdevotie. 

Het Museum Plantin-Moretus kocht eind 2012 tien tekeningen van de barokke kunstenaar Sebastiaan Vrancx (1573-1647). Het vult zo een lacune in het prentenkabinet op met werk van een minder bekende allrounder.

De actieve kunstliefhebber komt Johan Clarysse regelmatig tegen op tentoonstellingen en solopresentaties. Rond zijn veertigste is hij zich helemaal als schilder gaan profileren, een late roeping als het ware. Johan Clarysse (°Kortrijk 1957) studeerde filosofie aan de Leuvense universiteit en volgde er ondertussen lessen aan de academie. 

“Ik wist al vroeg dat ik kunstenaar wou worden,” zegt Karolien Soete zonder pretentie: “Ik werk er nu nog aan.” Karolien Soete (°1973) woon in de de Brugse Poort, een volkse wijk in Gent. Het huisje is klein, met een persoonlijke toets ingericht en de kat zorgt mee voor een prettig thuisgevoel. 

De Europese integratie is ook op het internet in ontwikkeling.

Het landschap, de steden en de dorpen in de Westhoek zijn vandaag een relatief homogeen geheel, in tegenstelling tot de versnippering die grote delen van Vlaanderen kenmerkt. Dat heeft alles te maken met de Grote Oorlog. Hele dorpen en steden waren totaal verwoest. De wederopbouw die na 1918 startte gaf de streek een nieuw gezicht dat nu nog het beeld van de Westhoek bepaalt.

De naam Kröller-Müller klinkt als een klok in de kunst- en museumwereld. Recent verscheen een wetenschappelijke biografie over Helene Müller van Eva Rovers, die kon steunen op onuitgegeven materiaal (3.500 brieven, een dagboek, documenten en foto’s) uit het bezit van huisvriend Sam Van Deventer.

De oude geschriften en historische documenten die erfgoedbibliotheken zorgvuldig bewaren hebben vandaag nog steeds zin en betekenis. Het zijn fascinerende bronnen die mensen in staat stellen om kennis te vergaren of om plezier te beleven aan de verhalen en wetenswaardigheden uit vervlogen tijden. 

Livia, de vrouw van keizer Augustus, houdt de lippen stijf op elkaar. Het marmeren hoofd lijkt te suggereren dat we nooit zullen achterhalen waarom het 35 jaar geleden werd gestolen. Het Jubelparkmuseum is er niet minder blij om, want Livia is terug. 

In elk nummer van deze vijftigste jaargang grasduinen we in de boeiende geschiedenis van een halve eeuw Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen. Bij het doorbladeren van de jaargang 1995 van Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen, blijkt dat in tegenstelling tot de vroege jaren schilder- en beeldhouwkunst niet langer de exclusieve aandacht genieten. 

De werken van Luc Dondeyne vertrekken van een triviaal beeld waarvan de schilder afstand neemt, om zo een voorspelbare anekdotiek te overstijgen. Dondeyne heeft een eigen picturaliteit en signatuur gevonden, een herkenbare stijl.

In elk nummer van deze vijftigste jaargang grasduinen we in de boeiende geschiedenis van een halve eeuw Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen. Op 2 februari 1987 breekt brand uit in het Museum Smidt van Gelder, aan de Belgiëlei te Antwerpen. Gelukkig gaat de statige herenwoning niet in de vlammen op, maar de schade is toch aanzienlijk.

Bruegel blijft een fascinerend fenomeen. Wat we van zijn biografie weten is hoofdzakelijk te danken aan het Schilderboeck van Karel van Mander. Het is teleurstellend weinig, gelet op de beroemdheid die hij bij leven nog kreeg. De hamvraag is altijd geweest: hoe konden de twee zonen die werken zo goed kopiëren, terwijl de meeste originelen al lang verkocht waren?

‘Waarheen de wind ook waait’ is de tentoonstelling met werk van Frank Steyaert. Ze opent begin november, de dagen rond Allerheiligen. Dat is niet toevallig. Dood en leven is een thema dat niet meer weg te denken is uit zijn oeuvre. 

In het Museum Plantin-Moretus/Prentenkabinet laten tekeningen in de ziel kijken van oude en nieuwe meesters, maar ook gastcuratoren en bezoekers geven zich bloot. Een niet-klassieke tentoonstelling moet een frisse wind door het Prentenkabinet doen waaien.