Rinus Van de Velde woont en werkt in Antwerpen en Gent. Zijn werk kent een steile opgang. Zijn rustige gedrevenheid leidt tot een onverdroten productie van ingrijpende houtskooltekeningen die de kunstliefhebbers niet onberoerd kunnen laten. 

Vorig jaar kocht de Koning Boudewijnstichting het werk 'De doedelzakspeler' van Jacob Jordaens. Het Antwerpse Rubenshuis mag het met de beste zorgen omringen. Jacob Jordaens vormde tesamen met Pieter Paul Rubens en Anton Van Dyck het richtinggevend trio in de 17de eeuw. 

2014 nadert met rasse schreden. Een van de initiatieven op Vlaams niveau is een inventaris van het eerstewereld-oorlogerfgoed in de Westhoek, niet de museale of archivalische objecten maar het onroerend erfgoed in de frontstreek en het niet-bezette West-Vlaanderen.

Er is steeds meer nood aan een instrumentarium dat een breed publiek informeert over wat schilderijen van oude meesters nu precies vertellen en hoe ze dat doen. Meer en meer museumbezoekers zijn onvoldoende vertrouwd met de christelijke, en ook de Grieks-Romeinse, beeldtradities. Kunst van het kijken is een bladerboek dat het plezier van het kijken intenser maakt. 

An Devroe had nooit gedacht dat ze ooit met evenveel liefde naar een borstel zou kijken als naar een paar schoenen. Een bezoekje aan de nationale musea van Izegem en ze was verkocht. Vroeger was de borstel­maker even vertrouwd als de bakker vandaag.

Dit najaar maakte Luc Derycke de tentoonstelling Tegenlicht in het S.M.A.K., een complex onderzoeksproject dat iets vertelt over hoe schrijvers en kunstenaars vandaag de ruimte vorm geven. Het project weerspiegelde Luc Derycke’s artistieke praktijk.

Hoe vaak wandel je in je eigen stad of streek niet voorbij een historisch pand of een andere bijzondere locatie waarvan je je afvraagt wie de architect is of wat er plaats gevonden heeft? Bij een citytrip kijk je snel in je reis- of wandelgids, maar voor dat monument vlakbij doen we dikwijls niet die moeite. 

Voor een vleugje wereldtentoonstelling van 1910 in Brussel kunt u tot 28 augustus in de hal van de KMKG terecht. De aanwinst "Éternelle Idylle" van Philippe Wolfers (1858-1929) geeft er acte de présence. Con­servator Werner Adriaenssens van de collecties art nouveau en art deco had weinig tijd nodig om de aankoop van de beeldengroep “Éternelle Idylle” te motiveren.

De Sint-Vincentius Collegiale uit de elfde eeuw in Zinnik tekent zich af tegen hemel en aarde. Niet indrukwekkender dan ze bedoeld was, maar ten opzichte van het stadje, buiten verhouding groot. Zelfs nog in de achttiende eeuw, toen de ontginning van blauwe steen voor welvaart zorgde. 

Juan de Flandes maakte rond 1500 op het Iberische schiereiland schilderijen in de stijl van de Vlaamse Primitieven. Een van die prestigieuze opdrachten was het Mirafloresretabel dat uit vijf luiken bestaat. In de loop der tijd raakten de panelen over de wereld verspreid. Eén was lange tijd onvindbaar, tot het recent in Belgrado opdook. 

Een adembenemende perfectie van letters en miniaturen, 340 folio’s lang: dat is de Anjoubijbel. Een veertiende-eeuws manuscript dat op verbluffende wijze het Napolitaanse hof evoceert. Het boek ligt veilig opgeborgen in de kluis van de ‘preciosa’ van de Leuvense Godgeleerdheidsfaculteit. 

Het gebouw waarin het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen is gehuisvest bestaat dit jaar 120 jaar. De kunsttempel is dus dringend toe aan een renovatie. Daarom sluit het museum in het najaar tijdelijk de deuren en opent ze nu al een nieuw portaal: een gloednieuwe website die ervoor zorgt dat het KMSKA meer dan ooit toegankelijk is. 

De beiaard in Oudenaarde, en meteen in heel Vlaanderen, bestaat 500 jaar. Deze verjaardag is door de Vlaamse Beiaardvereniging gevierd met concerten in tal van beiaardsteden. En bij Davidsfonds verscheen Zingend brons. 500 jaar beiaardmuziek in de Lage Landen en de Nieuwe Wereld. Auteur is Luc Rombouts, beiaardier van de stad Tienen en van de K.U.Leuven.

Het Memling in het Sint-Jan–Hospitaalmuseum heeft een hoekje vrijgemaakt voor de kleine tentoonstelling ‘Ivoor in Brugge’. In musea, kerken en kloosters verzamelde adjunct-conservator Stéphane Vandenberghe een dertigtal stukken, waarvan een aantal nooit eerder aan het publiek is getoond. 

Kris Campo was nog jong toen ze kennismaakte met het pottendraaien. Vijftien was Kris Campo (°1961, Wemmel) toen ze voor het eerst ging potten draaien op een stage bij Athena Brabant. Dat was een kennismaking. Aan de academie leerde ze de techniek en ging dan haar eigen ding doen.