In 1948 stierf Permeke's vrouw, Marieke, en hetzelfde jaar nog schilderde hij Het Afscheid. Het is een schilderij van formaat, haast vierkant en daardoor bijzonder vast en rustig van vorm, met de figuren nagenoeg op levensgrootte. Het hangt nu in het atelier waar Permeke zijn beeldwerk boetseerde. 

De 'Dorpskermis' dagtekent van 1933. Gust De Smet is dan zesenvijftig. Sinds 1925 heeft hij zich in de Leiestreek gevestigd. Drie jaar later woont hij te Deurle, waar hij reeds vertoefd had, een kwart eeuw geleden. In 1933 betrekt hij het stemmig huis met atelier dat een beetje ter zijde van de straatweg Deurle-Sint-Martens-Latem gelegen is. 

Kan men zich een huiselijker, lustiger tafereel indenken dan deze uitbeelding van een Nederlands spreekwoord, voorgesteld als een familieconcert ? Soo d'oude songen, soo pepen de jonge : de spreuk staat ter verklaring van de voorstelling aangegeven in de cartouche boven de figuren.

Alle jonge schilders die, zoals Gustaaf van de Woestijne, hun loopbaan ca. 1900 in Vlaanderen moesten beginnen, stonden voor een moeilijke, zelfs wanhopige keuze. Geen enkele van de toenmalige kunststromingen bood hun een bezielende uitweg, wel integendeel.

In het Romeinse Rijk werd er periodisch tot volkstellingen overgegaan. Iedereen diende zich dan aan te melden in zijn plaats van herkomst. En zo gebeurde het ten tijde van keizer Augustus, dat Jozef de stad Nazareth in Galilea verliet en zich naar Bethlehem in Judea begaf.

De kunst van Daeye is niet overrompelend van levenskracht, niet verrassend door stoutmoedige vormvernieuwing ; ze is een late loot op een oude stam, een produkt van intieme mijmering en bestendig streven naar vervolmaking van een in zichzelf gekeerde geest.

Rust en stemmigheid zijn de eigenschappen die ons reeds bij de eerste aanblik treffen in het werk van Jan Siberechts, de oorspronkelijkste onder de Vlaamse landschapschilders uit de tweede helft van de 17e eeuw.