Tijdens het stadsfestival Antwerpen Barok 2018 is in de Sint-Jozefskapel van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal een nieuwe kunstinstallatie van Koen Thys te zien. Diasporalia zijn twaalf bronzen matrassen, bedekt met bronzen afgietsels van persoonlijke bezittingen, die in twee rijen zij aan zij naast elkaar liggen. De bedden zijn leeg, er is geen levende ziel te bespeuren.

Af en toe ontstaat er online zo’n platform dat kunstenaars, kunstminnaars en galeriehouders met elkaar moet verenigen. In realiteit stranden die initiatieven meestal snel. Zonder voldoende animo van de betrokkenen, is het niet meer dan een lege doos.

Julie Van den Meutter is een jonge kunstenares die er lak aan heeft of je haar nu klasseert als toegepast ontwerper of autonoom kunstenaar. En je komt ze gelukkig al wat vaker tegen, jonge kunstenaars die het aandurven om posities in te nemen die niet door het bestaande kunstsysteem ondersteund kunnen of willen worden.

De provincie West-Vlaanderen doet haar best om de liefhebber van hedendaagse kunst te plezieren. In Brugge vindt de Triënnale plaats onder het thema Liquid City – Vloeibare Stad, Kortrijk pakt uit met Play, een stadsparcours voor actuele kunst, en er is het driejaarlijkse Beaufort in de kustgemeenten.

Haast dagelijks verschijnen apps die een museumbezoek leerrijker, aangenamer, interactiever of meer entertainend moeten maken. Vaak zijn het pogingen van musea om te transformeren in een beleving, al dan niet geslaagd. Soms spelen ze in op de grote vraag van toeristen om hun culturele ervaring zo overtuigend mogelijk met het thuisfront te delen. 

Pieter jan Martyn speelde als kind in het atelier van zijn vader, de succesvolle schilder Hervé Martyn. Hij mocht er volop tekenen. Aan tekenmateriaal was er geen gebrek en het jongetje kon er ongebreideld zijn fantasie uitleven.

In de zuidelijke zijbeuk van de Sint-Martinuskerk in Aalst hangt een Topstuk van de Vlaamse Gemeenschap: De Heilige Rochus door Christus aangesteld tot patroon van de pestlijders van Peter Paul Rubens.

De gemiddelde levensduur van kleine en middelgrote ondernemingen ligt rond de twintig jaar, voor grote ondernemingen is dat veertig tot vijftig jaar. Bedrijven met honderd jaar of meer op de teller zijn dus bijzonder. ETWIE, het Expertisecentrum voor Technisch, Wetenschappelijk en Industrieel Erfgoed, heeft honderd van die honderdjarige ondernemingen gebundeld in een boek.

Als het op digitale toepassingen in de culturele wereld aankomt, loopt het Rijksmuseum in Amsterdam al jaren voorop. Met hun onlinecollectie en hun omgang ermee hebben ze de lat gelegd voor andere musea, en veel daarvan kunnen nog niet volgen op vlak van kwaliteit van de beelden.

Wie jonger is dan veertig zal zich wellicht niet herinneren ooit een overzichtstentoonstelling van Fernand Léger in ons land gezien te hebben. Dit manco kan nu goedgemaakt worden dankzij een mooi ensemble van zijn werk in Bozar te Brussel.

In 2010 schreef Luc Rombouts met Zingend brons het standaardwerk over vijfhonderd jaar beiaardmuziek in de Lage Landen en de Nieuwe Wereld. In 2016 doctoreerde Luc Rombouts aan de Universiteit Utrecht met een proefschrift over de oorsprong van de beiaard. En nu is er zijn nieuw boek: Zingende torens.

De jaarlijkse Erfgoeddag biedt een brede waaier van vele honderden activiteiten, van Alveringem tot Zichen-Zussen-Bolder, van speciaal voor de gelegenheid ontwikkelde tentoonstellingen, over rondleidingen, lezingen, expertenbeurzen, wandelingen en fietstochten, workshops, demonstraties, film- en theatervoorstellingen.

Street art hoort al lang niet enkel meer in de schaduw van een brug of op een verlaten industrieterrein. Steeds meer mensen erkennen de waarde van de kunstvorm, en streetartfestivals als The Crystal Ship in Oostende of Tizarte in Antwerpen lokken grote namen naar ons land. De moeilijkheid is vaak: hoe vind je al die werken?