Zebra is een webstek uit de stal van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Als beweging met een wijdvertakt netwerk, landelijk en lokaal, kent deze organisatie als geen ander de realiteit waarin vluchtelingen vandaag in Vlaanderen leven. Onder hen bevinden zich ook kunstenaars die ondanks hun talenten nog te vaak actief zijn in de marge.

Aan een oeuvrecatalogus kleeft per definitie een saai imago. Soms heb je het gevoel dat de samenstellers berusten in de vloek van het genre. Sommigen zetten dan de vormgever extra aan het werk met als resultaat een evenwichtsoefening tussen vorm en inhoud. 

In de tentoonstelling 'Kunstschatten uit Wallonië van vroeger en nu' tekent curator Laurent Busine een portret van de Waalse identiteit van de twaalfde tot de zestiende eeuw in het licht van de hedendaagse kunst.

Het enige werk van de Duitse ivoorsnijder en beeldhouwer Georg Petel in de Nederlanden  bevindt zich in het Antwerpse Rubenshuis. In 1620 maakte hij kennis met Rubens, enkele jaren later zou hij naar diens ontwerpen of schilderijen ivoren maken. 

"Bijna al mijn werk gaat over het misbruik van de macht," zegt Christine Clinckx. Op haar website kan je kennis maken met haar engagement, als kunstenaar en als actievoerster. Dit is een dame die het meent, die echt respect afdwingt, zonder prekerig of drammerig te zijn. Ze heeft een groot en warm hart.

De tijd dat musea 'alles' in grote hoeveelheden ver­zamelden, is voorgoed voorbij. Depots zitten im­mers overvol met stukken die niet meer binnen het collectiebeleid passen. 

Feest vieren, lekker eten en drinken liggen in onze volksaard. Er gaat geen dag voorbij of er worden wel ergens festiviteiten georganiseerd. 

Nu de zomer voor de deur staat, hangt er opnieuw muziek in de lucht. Vogels zingen hun mooiste lied, uit openstaande ramen weerklinken radiodeuntjes en mu­ziekgroepen treden aan op een van de vele festivals die ons land rijk is.

Kranten en magazines slaan ons om de oren met gratis of spotgoedkope boeken, ook over kunst en kunstenaars. Grote kwaliteit mag men dan niet verwachten, volledigheid al evenmin. Dat laatste geldt evenzeer voor vele tentoonstellingscatalogi. De belangrijkste werken ontbreken vaak omdat het te duur is geworden topstukken te laten reizen.

Soms is er niet meer nodig dan wat jeugdig enthousiasme om onroerend erfgoed op de kaart te plaatsen. Enkele aanstormende archeologen combineerden hun passies voor ICT en erfgoed, en wonnen met hun Erf-Goed webstek de VGI innovatieprijs 2007. Daarmee waren ze trouwens niet aan hun eerste proefstuk toe.

In het kader van Europalia-Europa en geïnspireerd door het enorme succes van de Fabergé-tentoonstelling twee jaar geleden, pakt de ING-bank opnieuw uit een expositie van 'kostbaarheden'. Schitterend Europa verzamelt vorstelijke juwelen en portretten.

Le Bois du Cazier was ooit een mijnsite in de omgeving van Charleroi. In wat vroeger de 'lampisterie' was, het gebouw waar de mijnwerkerslampen werden bewaard en hersteld, is nu een deel van het Musée du Verre ondergebracht. Het is op een ingenieuze en aantrekkelijke wijze uitgebreid met een hedendaagse nieuwbouw met veel licht en glas, ideaal voor een glasmuseum.

Door na te denken vind je soms zaken die je niet hebt gezocht. Serendipiteit, heet dat. En het was ook de titel van de eerste overzichtstentoonstelling in 1997 van Yves Velter. "Ik zoek niet direct antwoorden, maar alternatieven voor antwoorden," zegt de kunstenaar.

Deze maand verschijnt bij Davidsfonds/Leuven Bruegel, ziener voor alle tijden van Harold Van de Perre, zelf een schilder. De auteur stelt dat hij een beeldverhaal wil brengen dat vooral bestaat uit een stroom van uitgekozen details, waarmee hij “een verrassend aspect van de altijd nieuwe Bruegel wil brengen”.  

​‘British Vision. Observatie en Verbeelding in de Britse Kunst, 1750-1950‘ haalt alle belangrijke kunstenaars naar Gent: William Hogarth, Thomas Gainsborough, George Stubbs, William Blake, John Constable, Joseph Mallord, William Turner, Dante Gabriel Rossetti, Edward Burne-Jones... 

Er mag en kan opnieuw geschilderd worden in Vlaanderen. Tentoonstellingen volgen elkaar op en de academies hebben succes. In Antwerpen studeerden vorig jaar meer dan tien schilders af, de meerderheid vrouwen. Een van hen is Nele Tas die sindsdien regelmatig tentoonstelt en van de ene opening naar de andere holt.