Eén museum sluit, een ander opent zijn deuren om een selectie van de collectie te tonen. Mu.ZEE in Oostende gaat in verbouwing, het FeliX Art & Eco Museum in Drogenbos biedt een nieuwe museale setting voor de collectiestukken, met een focus op een eigentijds narratief in een vernieuwende ruimtelijke assemblage.

De afgelopen jaren zijn tientallen Vlaamse en Belgische films digitaal gerestaureerd. Toch zijn er nog tal van pareltjes die wachten op digitaal eerherstel. Zoals de internationaal gelauwerde film noir Meeuwen sterven in de haven (1955), ooit de eerste Vlaamse film die werd geselecteerd voor het filmfestival van Cannes.  

Dit artikel gaat zoals gewoonlijk over kunst maar is geen kunst. Het werd niet geschreven, vormgegeven of uitgegeven door kunstenaars. Wat je momenteel in de hand houdt, is een kunsttijdschrift, geen kunstenaarstijdschrift. Kunstenaarstijdschriften behoren samen met kunstenaarsboeken tot het domein van de kunstenaarspublicaties: de kunstenaar bepaalt zelf de inhoud, en dus niet een bemiddelaar zoals een kunstcriticus, kunsthistoricus of tentoonstellingsmaker.

KHORÓS is de eerste grootschalige solotentoonstelling van Berlinde De Bruyckere in Bozar. Het is geen retrospectieve of lineaire terugblik, maar een zorgvuldig samengesteld circuit waar werk uit verschillende periodes anders belicht wordt door de dialoog met onder meer Lucas Cranach, Pier Paolo Pasolini, Patti Smith en Peter Buggenhout.

Dankzij twee schenkingen van fanatieke verzamelaars pakt het Izegemse museum Eperon d’Or uit met de tijdelijke expo Schoen. Passie. Maar dit erfgoedmuseum voor borstels en schoenen is sowieso het omrijden waard.

Bozar brengt een selectie uit honderd jaar figuratieve pan-Afrikaanse schilderkunst. Deze tentoonstelling viert wereldwijde zwarte kunst vanuit Afrikaanse en diasporische perspectieven. Vreugde staat centraal en een bijzondere scenografie versterkt de warme benadering.

De onuitspreekbare zonde. Sodomie in de Zuidelijke Nederlanden (1400-1700) is een boek als een glorieus kijkgat dat een onbelicht stuk geschiedenis onder de aandacht brengt. De afgelopen jaren maakte een nieuwe generatie historici furore door genegeerde gemeenschappen aan het brede publiek te presenteren. Eén van die historici is Jonas Roelens.

Voor A partir d'elle bij A Stichting in Brussel ging curator Julie Heraut op zoek naar werken die de band tussen kunstenaar en moeder uitbeelden. Niet vanuit een persoonlijke blik, maar met oog voor universele thema's.  Ze liet zich hiervoor inspireren door schrijver Roland Barthes.

Het jongste boek van Magnumfotograaf Carl De Keyzer, Putin’s Dream, kreeg vorm aan de hand van AI. Sommigen vinden dat een aanfluiting van de documentairefotografie, anderen zien er een sterk project in. Voor De Keyzer is deze nieuwe tool een verderzetting van hoe hij zijn medium aanpast aan zijn project.

Geen beter moment voor een tentoonstelling over Eeuwige Lente dan de winter. Op een moment dat de zon zich wekenlang verschuilt en we het advies krijgen om de natuur in te trekken als middel tegen winterdipjes, komt een onderdompeling in weelderige Renaissancetuinen in het Museum Hof van Busleyden als een verademing.

In de reeks [ART]IFICIEEL duiken we in de wonderlijke wereld van de artificiële intelligentie. Wat is de invloed van artificieel gegenereerde beelden bij kunsthistorisch onderzoek en publiekscommunicatie? Wendy Wauters trekt op verkenningstocht.

Is de pas verschenen catalogus van het Musée de la Photographie van Charleroi de laatste zonder AI-beelden? Voorlopig verbazen we ons, behalve over de foto’s, voor het overgrote deel ook nog over de werkelijkheid.

In 1924 was het feest in Gent: er ging een nieuw museum open onder leiding van onderwijzer Leo-Michel Thiery. Het museum oversteeg al snel zijn rol en kreeg een prominente plaats in het sociale netwerk van Gent. Het toenmalige Schoolmuseum werd daarna omgedoopt tot De wereld van Kina. In 2024 vierde het museum zijn 100-jarig bestaan en heeft sinds 24 oktober ook een nieuwe huisstijl én een nieuwe naam: Kina, Museum voor kind en natuur.

Eind 1963 verscheen het boek De abstracte schilderkunst in Vlaanderen van Michel Seuphor. Geldschieter en drijvende kracht achter het project was Maurits Naessens, directeur van de Bank van Parijs en de Nederlanden. Diens kleinzoon Peter J.H. Pauwels reconstrueerde de tumultueuze totstandkoming van dat baanbrekende boek.

In deze publicatie lees je hoe Constant Permeke, wiens oeuvre weliswaar tot het expressionisme wordt gerekend, een veelheid aan registers geïnspireerd door het modernisme en het humanisme exploreerde. In de internationale pers werd hij bewierookt als “de meest prominente figuur van zijn generatie”, “misschien de grootste schilder van Europa”, “de diepste, de meest menselijke”.