De Brugse kunsthistoricus Ronald Van Belle maakte de voorbije 45 jaar ongeveer zeshonderd wrijfsels – wrijven met zwarte was op papier – van vooral gegraveerde grafmonumenten. Het is de grootse collectie wrijfprenten in België.

Het Museum van het Belgisch Trekpaard begint al extra muros. In Vollezele trekpaarden zien grazen klopt historisch helemaal. De omvang van de voormalige paardenfokkerijen getuigt van gloriedagen.

Recent verschenen boeken over het werk van David Huycke en van Klaus Verscheure. We hebben in ons tijdschrift al een tijd geleden kunnen kennismaken met beide kunstenaars, die ondertussen hun weg naar het internationale publiek hebben gevonden.

Het is intussen acht jaar sinds de laatste bezoeker het KMSKA buiten kwam.

In 1969 vierde men in Vlaanderen het jubileum naar aanleiding van het 400-jarig overlijden van Pieter Bruegel de Oude. Wat weinigen weten is dat het Openluchtmuseum Bokrijk toen al in de ban was van Bruegel.

“Schatjes, pareltjes, lieverdjes…”  - Een Hollandse lente in Brussel: Begin februari opende een volledig gerenoveerde vleugel van het Oude Meesters Museum in Brussel. Een honderdtal schilderijen uit de Nederlandse Gouden Eeuw is er permanent te zien. De beste stukken uit deze belangrijke deelcollectie krijgen eindelijk de aandacht die ze al lang verdienen. 

Met de monografische tentoonstelling gewijd aan Bernard van Orley in BOZAR worden zijn werken verzameld op de plaats waar ze circa vijfhonderd jaar geleden ontstonden: Brussel. Curatoren Véronique Bücken (KMSKB) en Ingrid de Meûter (KMKG) geven deze belangrijke schilder en ontwerper van tapijten (eindelijk) de aandacht die hem toekomt.

Al jaren ijvert Philippe Van Cauteren (1969), huidig directeur van S.M.A.K., voor een vernieuwing van het museum, dat inmiddels twintig jaar onder die naam bestaat. De verjaardag is de aanleiding voor een grootschalige collectietentoonstelling; als selectie uit een verzameling die inmiddels zo’n 3.500 werken telt, maar ook als statement.

Wie Vlaamse meesters in hun natuurlijke habitat wil bezoeken, rijgt de aangename verrassingen aan elkaar. Na de verliefde Antoon van Dyck in Zaventem en de ten onrechte vergeten Theodoor van Loon in Scherpenheuvel, rekende ik niet meer op een even grote ontdekking. Maar toen we het dorpsplein van Watervliet opreden...

Een rustige buurt met karaktervolle rijwoningen in de omgeving van de Oostendse hippodroom, daar woont Maaike Leyn, een boeiende kunstenares en nog veel meer.

Digitale toepassingen van kunst zijn vaak gericht op het ontsluiten van kennis. Maar het mag al eens minder ernstig. Terloops een selfie nemen is tegenwoordig niet meer weg te denken uit het dagelijkse leven. 

Als een fonkelende spiegel is niet alleen een ideaal salontafelboek, het is eveneens een waardevolle kunsthistorische studie, en dat zonder academische nevenverschijnselen. 

Aan het einde van de achttiende eeuw ontdekt Gentenaar Lieven Bauwens dat in Engeland de Mule Jenny gebruikt wordt om katoen te spinnen. Hij laat zo’n machine naar het vasteland smokkelen en richt fabrieken op, eerst in Passy (Parijs) en kort daarna in Gent. “J’ai crée un second Manchester,” zegt hij er in 1803 zelf over. Tot dan is katoen zo goed als onbekend in Europa.

Bij het bezoek deze zomer aan een tentoonstelling in het André Demedtshuis in Wielsbeke was het werk van Isabel Devos me sterk opgevallen. Het was fotografie met schilderkundige kwaliteiten. In het grote atelier dat ze deelt met haar partner in een voormalig schoolgebouw langs de Lindenlei in Gent, wordt me duidelijk waarrond haar werk eigenlijk draait.

In Lier gingen het Stedelijk Museum Wuyts-Van Campen en baron Caroly en het Timmermans-Opsomerhuis op in het nieuwe Stadsmuseum Lier. Daarvoor werd het neogotische kasteeltje aan de Florent Van Cauwenberghstraat aangepast dat in 1892 speciaal voor het eerste legaat, van de Antwerpse kunstverzamelaar Jacob Wuyts, was gebouwd.

Plaatselijke kunstenaar, kosmopolitisch verhaal. De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Nieuwpoort herbergt een schilderij dat de tegenstelling tussen lokaal en globaal op de spits drijft.

In de Landcommanderij van Alden Biesen loopt een boeiende tentoonstelling over de geschiedenis en de culturele rijkdom van een Vlaamse provincie met diepe wortels die niet in de Nederlanden liggen.

Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz erkende op 22 augustus 2018 de in het MAS bewaarde reeks van 54 miniatuurschilderingen over de meditatie op de mandala van Sarvavid Vairocana als Topstuk van de Vlaamse Gemeenschap. 

Een interessante aanvulling bij het thema van dit OKV-nummer, De Groote Oorlog herdacht, is het boek van de Stichting Geo Verbanck dat recent verscheen. Auteur Anthony Demey behandelt alle oorlogsmonumenten van beeldhouwer Geo Verbanck (1881-1961).

In 2019 zal het 450 jaar geleden zijn dat Pieter Bruegel de Oude stierf. Dat zal niet ongemerkt voorbijgaan. Ook in 2018 was Bruegel al alomtegenwoordig. Eén van de hoogtepunten daarvan is de tentoonstelling Once in a Lifetime in het Kunsthistorisches Museum in Wenen. Ook online laat de expo sporen na.

De Groote Oorlog is voorbij. Het land ontwaakt uit een lange nachtmerrie, waarvan de omvang zelfs als wildste doemscenario niet voorstelbaar was. De overlevenden ervaren een dubbel gevoel: eerst en vooral de opluchting dat alles voorbij is, maar daarnaast ook de droefheid om de vele slachtoffers, om over het materiële maar te zwijgen. De herdenking kan beginnen.

Erlend Van Landeghem is een denker en een doener. Hij houdt van het experiment en van werken met materialen, hij is kritisch en hij leest. Het jongste jaar heeft hij vooral de handen uit de mouwen gestoken om in Ronse mee zijn huis te bouwen en vorm te geven. Het is een woning vol licht en ruimte midden een grote tuin.

Net als de Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel bezit de Sint-Jan Baptist ten Begijnhofkerk in Brussel werk van de vergeten barokmeester Theodoor van Loon in de oorspronkelijke context: De heilige Ursula gekroond door het Kind Jezus.

In het STAM heeft de Gentse gerechtelijke politie haar tentjes opgesteld. Het museum is de plaats delict van heel wat overtredingen, wanbedrijven en misdaden. Gelukkig zijn deze zaken al lang opgelost. Hoe? Dat komen we te weten op de tentoonstelling Het museum van de misdaad.