Het deel ‘Patronen van het landschap’ is geïnspireerd door de landschappen van het Italiaanse Piemonte, het tweede deel ‘Kleurlegende van de gebroken plooi’ geeft een blik op de tapijtenserie ‘Lam Gods’ van Van Eyck en toont en hoe Vera Vermeersch diens plooienspel transponeert tot abstracte kleurvelden. 

Nkanga’s oeuvre toont een veelzijdig palet: tekeningen, performances, sculpturen en andere media. Museumobjecten uit de collecties van Musea Brugge en het geheugen van het oude hospitaalgebouw zijn het uitgangspunt. Otobong Nkanga circuleert op lijstjes met ‘today’s most promising artists worldwide’.

Hugo van der Goes behoort samen met Jan van Eyck, Rogier van der Weyden en Hans Memling tot de bekendste Vlaamse Primitieven. Na een vijf jaar-durende, grondige restauratie staat zijn meesterwerk De Dood van Maria uit ca. 1470 centraal in deze tentoonstelling.

Brugge kent een bloeiperiode in de late middeleeuwen als het Venetië van het Noorden, het New York aan de Noordzee. Het uitzonderlijke succes kwam niet uit de lucht gevallen. Verhalen uit de ondergrond neemt je in het Gruuthusemuseum mee naar die cruciale, maar vaak onderbelichte periode.

Het Art et marges museum gunt u een halte buiten de obligate onmiddellijkheid en rentabiliteit van het nu. De expo is een meditatieve duik in werken die zintuiglijke en tijdelijke bakens op hun kop zetten en bezoekers uitnodigt tot een andere gewaarwording. 

In het kader van MAGMA, de tiende editie van de triënnale van Ottignies-Louvain-la-Neuve, stelt Eva L’Hoest in de Galerij van de Botanique een grootschalig videoproject voor, "The Inmost Cell".

De werken van Stephan Balleux kunnen een lawine van sensaties teweegbrengen, een bewondering voor de indrukwekkende formele uitvoering van de schilderijen. 

De werken van de acht geassocieerde kunstenaars bevestigen een fundamentele maar gecompromitteerde opvatting: de uitoefening van een ambacht is in de eerste plaats de toepassing van een intelligentie die zowel praktisch als creatief is.
 

Aimé Mpane combineert de ruwe aspecten van de zogenaamde ‘primitieve kunsten’ – door het bewerken van hout met een bijl op een traditionele manier – waarbij hij het verleden deconstrueert om daarna de stukken terug op te bouwen, aangepast aan de hedendaagse realiteit. 

De hedendaagse Brusselse beeldhouwster Rachel Labastie werpt een kritische blik op de moderne maatschappij en hoe deze onze lichamen, zowel lichamelijk als geestelijk controleert en vervreemdt. Ze is een meesteres in paradoxen, voortdurend spelend met de ambivalente betekenis van vormen.