Wie in het buitenland op zoek gaat naar Vlaamse kunst komt vaak terecht in de grote bekende mu­sea: het Prado in Madrid, het Kunsthistorisches Museum in Wenen, de Hermitage in Sint-Peters­burg, de National Gallery in Londen... Maar ook in onverwachte landen en in kleinere steden zijn belangrijke collecties Vlaamse kunst aanwezig. Om die op het spoor te komen is de webstek van CODART de ideale start.

Willem Elias heeft zijn jongste boek niet meteen een meeslepende titel meegegeven. Oordeel zelf: Aspecten van de Belgische Kunst na '45; Deel I. Hij doet mij denken aan de duffe omschrijvingen  van universiteitscursussen uit ver vervlogen pre-achtenzestigtijden. Van Willem Elias weten wij dat hij professor is en dan vrezen wij even dat dit de zoveelste droge uitgave is van wat ooit een bevlogen college was. Gelukkig is dit allemaal bedrieglijke schijn.

Met het erfgoeddecreet van 2004 plaatste de Vlaam­se Gemeenschap erfgoed hoog op de culturele agen­da. De bijbehorende subsidies stimuleerden steden en gemeenten om de zorg voor, en ontsluiting van erfgoed ter harte te nemen. Maar ook op provinciaal niveau werden allerlei initiatieven ontwikkeld rond e-erfgoed.

Een reusachtige foto van twee afgeleefde mannen siert de voorgevel van het SMAK. Ze proberen stram in de houding te staan, met fier geheven hoofd. Zelfs die inspanning lijkt al te veel. De tijd deed zijn werk. De ruggen zijn gekromd, de handen stijf van de reuma; zelfs de fiere blik is vervlogen tijd. Dit zijn de zielige helden van Sergej Bratkov.

Koen van den Broek is geboren in 1973 te Bree. Hij ging architectuur studeren aan de KU Leuven. Het was een studie die hem niet echt lag en hij besluit naar de Antwerpse Academie te gaan. Daar hield hij het twee jaar vol, men zag er voor hem niet echt een kunstenaarsrol weggelegd en raadde hem ten zeerste aan om het instituut in te ruilen voor een andere opleiding. Fred Bervoets is zowat de enige die gelooft in zijn artistieke mogelijkheden.

Onlangs zette minister Anciaux definitief het licht op groen voor de steun aan het toekomstige Museum aan de Stroom. Niet minder dan € 21 miljoen trekt de Vlaamse regering hiervoor uit.

Schoonselhof is voor Antwerpen wat Père-Lachaise is voor Parijs: een unieke begraafplaats waar beroemde maar ook onbekende stadsgenoten hun laatste rustplaats hebben gevonden en nog steeds vinden.

Een wandeling tussen de mummies en de amforen, de weefgetouwen en de droogzwierders, de rugzakvliegtuigjes en de poetsgarnalen, de Iguanodons van Bernissart en de afvalkuilen van een Gallo-Romeinse nederzetting. En tussen de waarschijnlijk grootste schatten die een museum kan hebben: de jonge bezoekers zelf.

• Het Museum Dr. Guislain in Gent durft het aan om het begrip pijn en pijnbestrijding in zijn cultureel-historische context te plaatsen
• Het Middelheimpaviljoen is één van de meest geslaagde verwezenlijkingen van Bream

Manfred Sellink over Vlaamse meestertekeningen uit Boijmans Van Beuningen in Arentshuis: "Je zit op de huid van de denkende en tandenkarsende kunstenaar".