OKV 2004.4: Keuze van de redactie

De 4de Triënnale voor Vormgeving vindt niet traditiegetrouw in het Gentse Designmuseum plaatst maar verhuist naar de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis in Brussel.  In Gent is er op dat ogenblik geen plaats door de Maarten Van Severen tentoonstel­ling. Een opsteker voor de KMKG want straks opent dit federale museum een gloednieuwe designafdeling.  De door Design Vlaan­deren - het vroegere Vizo - opgezette Triënnale draagt dit jaar als titel (lm)perfect by design. Daarbij vertrekt men van de perfecte industriële vormgeving.  Maar, zo wordt in deze tentoonstel­ling hardop gedacht: wat is de maatstaf van perfectie?  Voor lampen koning lngo Maurer bijvoorbeeld is het klassieke peertje (gloeilamp) hét schoolvoorbeeld van industriële vol­maaktheid én ongedwongen poëzie. Maurer zelf fantaseert en improviseert in zijn scheppingen naar hartelust, voor hem is een lamp met vleugeltjes niks ongewoons. Waarom zouden we deze fantasievolle  'onvolmaaktheden',  zo vraagt de Triën­nale zich af, dan niet als perfect interpreteren? De Triënnale laat op al dit soort zaken het licht schijnen. Zo werd gezocht naar industriële objecten met een artistiek of ambachtelijk randje. En wie zoekt die vindt. Het artistieke van Bramboa liegt er niet om.  Hij bekleedt stoelen en banken met jute zodat ze er wat rafelig uitzien. ]os Devriendt introduceert in het industriële de ambachtelijke charme. Martine Gijselbrecht op haar beurt vertrekt van een zelf geweven weefsel om er een industrieel equivalent van te maken. De 4de Triënnale zet de industriële code van ongeschon­den gaafheid duidelijk op zijn kop en zoekt nieuwe uitwegen om industrie, ambacht en kunst met elkaar te verzoenen. De toon is soms ludiek.  De herinterpretatie van de kristallen luchter van Vin­cent Van Duysen is een eyecatcher van formaat. Eric Chevalier gaat de conceptuele toer op. Hij omwikkelt oude op straat  bijeenge­scharrelde stoelen met heel veel touw. Zoveel zelfs dat je er vanzelf begint over na te denken.