Archief

Tal van kunstenaars hebben een tijdelijk atelier gevonden in de voormalige veeartsenijschool van de Universiteit Gent, een gebouw met architecturale kwaliteiten dat lange tijd heeft leeggestaan en door vzw Nucleo nieuw leven is ingeblazen. Hier heeft Conrad Willems een ruime werkplaats waar hij naar hartenlust zijn constructies kan opbouwen.

Aan het einde van de achttiende eeuw ontdekt Gentenaar Lieven Bauwens dat in Engeland de Mule Jenny gebruikt wordt om katoen te spinnen. Hij laat zo’n machine naar het vasteland smokkelen en richt fabrieken op, eerst in Passy (Parijs) en kort daarna in Gent. “J’ai crée un second Manchester,” zegt hij er in 1803 zelf over. Tot dan is katoen zo goed als onbekend in Europa.

Wie Vlaamse meesters in hun natuurlijke habitat wil bezoeken, rijgt de aangename verrassingen aan elkaar. Na de verliefde Antoon van Dyck in Zaventem en de ten onrechte vergeten Theodoor van Loon in Scherpenheuvel, rekende ik niet meer op een even grote ontdekking. Maar toen we het dorpsplein van Watervliet opreden...

Al jaren ijvert Philippe Van Cauteren (1969), huidig directeur van S.M.A.K., voor een vernieuwing van het museum, dat inmiddels twintig jaar onder die naam bestaat. De verjaardag is de aanleiding voor een grootschalige collectietentoonstelling; als selectie uit een verzameling die inmiddels zo’n 3.500 werken telt, maar ook als statement.