Archief

Tot diep in de jaren zestig van de twintigste eeuw, leek 'moderne kunst' zo ongeveer samen te vallen met 'moderne schilderkunst'. In tegenstelling tot de beeldhouwkunst, had de schilderkunst zich in het begin van de twintigste eeuw relatief snel losgeweekt van de traditie, en had daardoor in veel gevallen het karakter aangenomen van een avant-garde manifest.

Honderd jaar geleden overleed jonker Arthur Merghelynck (1853-1908). Hij laat ons twee musea na. Het Hotel-Museum Merghelynck in Ieper, het indrukwekkend voorvaderlijk huis dat Arthur transformeerde tot een zuiver voorbeeld van de stijlen van de tweede helft van de achttiende eeuw. In 1894 stelde hij het als museum open voor het publiek. 

Eenenvijftig topwerken werden van de muren van Buckingham Palace, Windsor en andere koninklijke kastelen gehaald en pronken een zomerlang in de zalen van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België te Brussel. Een royale geste van de Queen, zoveel is zeker, maar vooral een niet te missen tentoonstelling. Noem het gerust een buitenkans.

Kort na de tweede wereldoorlog schrijft Georges Vantongerloo (1886-1965) vanuit Parijs naar de Zwitserse kunstenaar Max Bill: "Als kind bezat ik enthousiasme, bewondering, nood aan ruimte 'zonder dimensies', harmonie, maar dat was in mijn binnenste, die nood was onbewust. (... )