Archief

De Guro leven in de beboste heuvels tussen de bovenarmen van de Ban-damarivier in het midden van Ivoorkust. Zij zijn vooral bekend als de makers van maskers; figuren worden veel minder aangetroffen. De Guro vereren een niet te tellen hoeveelheid geesten en kennen een groot aantal geheime genootschappen. 

Voor de Inuit die nog rondom de laatste eeuwwisseling in kleine groepen in het noorden van Alaska woonden, was het niet eenvoudig om in leven te blijven. De natuur was zeer hard en de jacht was de enige methode om aan voedsel en aan alle andere materialen voor kleding, gebruiksvoorwerpen, wapens en dergelijke te komen.

Bij de begrafenis van een persoon van aanzien worden door de Timur-­Batak twee typen maskers gemaakt. Het eerste is een eenvoudig vorm­gegeven gelaat., uitgehold en zo groot dat de drager het echt om zijn eigen gezicht heen kan dragen. Het tweede type is een doosvormig masker met daarbovenop een beweegbare neushoornvo­gel. 

De houten Dayak paalbeelden, meestal menselijke figuren, horen tot de klasse die de Dayak tempatong, empa­tong en hampatong noemen, woorden die voor hen in eerste instantie gewoon palen en/of snijwerk betekenen. Sommige hampatong zouden in de plaats zijn gekomen van vroeger gebruikelijke, maar nu verboden, slavenoffers bij  een dodenfeest.

Inwijding in de beeldende kunsten: Van 'Laat de vink in u los' tot  'Zinnebeeldig'

De Geelvinkbaai ligt aan de noordwest kust van het Indonesische Irian Jaya, het vroegere tot Nederlands Oost-lndië behorende westelijke deel van Nieuw-Guinea. Het is de streek van herkomst van deze zittende of staande houten mensenfiguren. Ze zijn tussen de 20 en 30 cm hoog en hebben in verhouding opvallend grote hoofden. 

De kalkkalebas wordt gemaakt van een vrucht, de Lagenaria. Op de plaats van de stengel wordt een gaatje gemaakt om de kalebas te kunnen leegpeuteren en wassen, én om er later de likstok in te kunnen steken.  De vorm en versiering van deze voorwerpen hebben allerlei sociale en godsdienstige aspecten.