Dear Time, brief aan toekomstige generaties

Manon Clement.

Een berging voor radioactief afval - Een boodschap voor de toekomst.

Hoe onthoud je iets 300 jaar lang? 

In het najaar van 2025 start in Dessel de bouw van een berging voor radioactief afval. Dat afval mag zeker 300 jaar lang niet in contact komen met de buitenwereld. Maar hoe zorgen we ervoor dat de generaties na ons dat weten? Hoe kun je iets minstens 300 jaar lang onthouden? Daarover gaat ‘Dear Time’. 

Een reflectie over tijd en vergankelijkheid 

We zetten de bezoekers aan tot reflectie: wat betekenen begrippen als tijd en vergankelijkheid voor hen? En hoe kan kunst helpen om de kennis over de berging van radioactief afval te bewaren en door te geven? 

Dear Time is een gedurfde mix van historische objecten en hedendaagse kunstwerken. Maar hoe divers de tentoonstelling ook is, alles wat je er ziet zegt iets over tijd en vergankelijkheid.

Dear Time is geïnspireerd op het Seventh Generation Principle van de Haudenosaunee (Irokezen), een confederatie van oorspronkelijke volkeren uit de regio van het huidige New York: “Volgens dit principe mag je geen enkele beslissing nemen zonder rekening te houden met de gevolgen ervan voor de zeven volgende generaties. Zeven is véél in deze tijd waar alles het liefst instant gebeurt. Vanuit die gedachte werd het duidelijk dat betrokkenheid en zelfs co-creatie belangrijk waren voor Dear Time.”

De Grote Wet van Vrede van de inheemse Amerikaanse Haudenosaunee stelt dat hun leiders altijd rekening moeten houden met de belangen van het hele volk, inclusief toekomstige generaties. 

De Irokezen, Iroquois of Haudenosaunee vormen een confederatie van vijf en later zes taalkundig en etnisch aan elkaar verwante volken in Noord-Amerika. In dit verband worden ze ook The Six Nations (de zes naties) genoemd 

Manon Clement (1997) werkt voor Dear Time aan zo’n gedragen project. Samen met vele vrijwilligers creëert ze een textielsculptuur in de vorm van een tafellaken, bedoeld voor het monumentale Tabloo. Het wetenschapsmuseum is ontworpen in de vorm van een tafel – ‘tabloo’ betekent tafel in het Esperanto – en staat symbool voor de overlegcultuur tussen NIRAS en de lokale bevolking 

De deelnemende kunstenaars zijn Maarten Baas, Manon Clement, HeHe, Emilio López-Menchero, Cécile Massart, Wesley Meuris, Maarten Vanden Eynde en Tineke van Veen

Afbeelding: Maarten Vanden Eynde, Half-Life

Half-Life bestaat uit negen identieke, telkens kleiner wordende vormen. Ze symboliseren de materie die de mens beschermt tegen radioactiviteit, maar ook de halveringstijd van kernafval.