OKV2025.5 63ste jaargang

In 1425 werd in Leuven de eerste universiteit van de Lage Landen opgericht. Zes eeuwen later staat de KU Leuven een jaar lang stil bij dit bijzondere jubileum, en het soms kronkelige traject dat de instelling heeft afgelegd. 

Homa Arkani groeide op in Teheran, maar haar artistieke praktijk bracht haar in 2017 naar België. Na een bijkomende studie aan KASK in Gent, woont ze nu met haar gezin in Brussel. Haar werk evolueerde doorheen de jaren naar een eigen abstracte taal en in haar recentste tekeningen en schilderijen gebruikt ze menselijk haar om bepaalde innerlijke en maatschappelijke thema’s aan te kaarten.

Je hoeft geen overheid of kapitaalkrachtige instelling te zijn om een kunstopdracht aan een kunstenaar te formuleren. De vzw De Nieuwe Opdrachtgevers begeleidt opdrachtgevers en kunstenaars in het realiseren van hedendaagse beeldende kunst.

Huisillustrator Klaas De Baere tekent in elk tijdschrift zijn antwoord op onze vraag: laat je inspireren door één zin uit een artikel. Ditmaal kiest hij voor een zin uit Het oog van de veilingmeester. Terracotta’s uit de collectie Van Herck.

EARLY GAZE in FOMU kadert de startblokken van de Belgische fotografie. De opkomst en latere democratisering van het medium hebben een sterke invloed gehad op hoe we onszelf en de wereld (kunnen) zien.

Gevaertsdreef 01 in Oudenaarde is geen klassieke kunstinstelling. Het is een plek die vertrekt vanuit noodzaak, vrijheid en ontmoeting. Voor Myrthe van der Mark (1989), wier werk ontstaat vanuit een specifieke context, biedt Gevaertsdreef 01 precies wat ze nodig heeft: een tijdelijk atelier dat werk en leven bevraagt.

Hoofdredacteur Matthias Depoorter laat zich beroeren door het leven en de kunst. Dit keer kiest hij voor Bomen in de sneeuw van Léon Spilliaert (1881-1946) uit de collectie van Mu.ZEE.

Tot vijf oktober kon je je op de site van het kasteel van Chantilly, veertig kilometer ten noorden van Parijs, vergapen aan wat wel eens het bekendste verluchte handschrift ter wereld wordt genoemd. Les Très Riches Heures du duc de Berry werd er getoond in een eersteklasexpo, en dat slechts voor de vierde keer tijdens de afgelopen honderd jaar. Het is, zoals een kunsthistoricus het ooit verwoordde, makkelijker om op audiëntie bij de paus of de president van de VS uitgenodigd te worden, dan om dit legendarische manuscript onder ogen te krijgen. Het uitstekende boek bij de expo zal voor wie er niet bij was de pijn helaas niet verzachten.