Voor de opdrachtenreeks Publiek Figuur wordt jaarlijks een hedendaagse kunstenaar uitgenodigd door Kunst in de Stad om een nieuw werk te maken vertrekkende van de vraag: Wie of wat zetten we vandaag op een sokkel?
In plaats van een figuratieve aanpak koos de in Antwerpen wonende kunstenaar Mekhitar Garabedian ervoor om deze vraag te beantwoorden met een semi-abstracte sculptuur. De volumes die gestapeld zijn op de klassieke stenen sokkel zijn afgietsels van samengeperste balen tweedehandskledij en verwijzen naar het seriële en modulaire karakter van Minimal Art. Tijdens zijn jeugd waren deze balen erg vertrouwd voor Garabedian: zijn vader runde een internationale exporthandel in tweedehandskleding. Zijn grootvader aan vaders kant was zijn leven lang een voddenhandelaar in Aleppo, Syrië. Vertrekkende vanuit deze familiegeschiedenis kan dit nieuwe beeld begrepen worden als een ode aan de voorvaderen van de kunstenaar en het werk dat ze deden om hun families te ondersteunen, alsook een ode aan vodden, die het Westen exporteert omwille van hun geringe marktwaarde.
De tweedehandstextielindustrie is een heel bijzondere markt, een markt die grote verschuivingen laat zien in de wereldwijde productie, consumptie en handel van goederen over een tijdspanne van slechts drie generaties. Waar tweedehandskleding uit westerse landen ooit een betaalbare (en ecologische) bron van kleding was voor de zogenaamde ontwikkelingslanden, heeft de huidige extreem goedkope textielproductie zelfs tweedehandskledij duurder gemaakt.
De kunstenaar is sinds lang gefascineerd door deze balen kledij, die hij ziet als simpelweg object, als sculptuur en als architectuur. Garabedian beschikt over een uitgebreid archief waarin hij de verschillende configuraties van de balen documenteert.
Mekhitar Garabedian is een beeldend kunstenaar geboren in 1977 in Aleppo, Syrië. Door gebruik te maken van een verscheidenheid aan media, zoals tekeningen, video, fotografie en installaties, putten veel van Garabedian's werken uit zijn ervaring als immigrant. Garabedian maakt in zijn werk gebruik van de humor en poëtische kwaliteiten die hij tussen talen, culturen en geschiedenissen vindt. Net zoals zijn persoonlijke diasporageschiedenis gelaagd is, echoot in zijn werk een veelvoud aan verwijzingen naar literatuur, muziek, filosofie en beeldende kunst.
