How will it end?

De tentoonstelling kwam tot stand in coproductie met het Centre Pompidou en biedt een unieke dialoog tussen de werken uit zijn uitzonderlijke collectie en Libanese kunstenaars van verschillende leeftijden. Hun werken, gecreëerd in de afgelopen jaren of na de tragische ontploffingen van 4 augustus 2020, schetsen een toekomstbeeld dat het midden houdt tussen wanhoop en zachtheid, ballingschap en een nieuwe verankering. 

Libanon, land van legenden en mythen, met vijfduizend jaar geschiedenis, was altijd een spil in de betrekkingen tussen de Arabische wereld en het Westen. Maar het land heeft sinds zijn ontstaan ook woelige tijden doorgemaakt. 

Libanon dankt zijn prestige aan de strategische positie die echter tegelijkertijd ook een bron van hebzucht en destructie is. Na een langzaam herstel van een lange burgeroorlog en andere conflicthaarden, maakt het land een ongekende economische en sociale crisis door. De massale protesten botsen met de immobiliteit van de politieke klasse. 

Op 4 augustus 2020 verwoestte een explosie in de haven van Beiroet een groot deel van de stad, met honderden doden en honderdduizenden gewonden en ontheemden tot gevolg. Na deze ramp is de Boghossianstichting onmiddellijk te hulp geschoten. Aan de zijde van de zwaar getroffen kunstenaars ontstond het idee om in 2021 in de Villa Empain een tentoonstelling te organiseren die hen een stem geeft. 

De tentoonstelling toont hoe deze kunstenaars terugkijken op de desastreuze periode, de explosie en de gevolgen voor de inwoners en de stad met verwoeste wijken als trieste getuigen. 

Kunstenaars die in Libanon geboren zijn of er geleefd hebben, werden geconfronteerd met een enorme schaarste, de implosie van de openbare dienstverlening, devaluatie en grensconflicten, en met het doordringende trauma van een volk dat aan het eind van zijn Latijn is en verteerd wordt door woede of wanhoop. Zij maakten werken die direct of indirect hiermee verband houden. 

‘How will it end?’ toont een twintigtal werken uit de uitzonderlijke collectie van het Centre Pompidou. 

Ze biedt een unieke dialoog tussen de werken van het Centre Pompidou en werken van Libanese kunstenaars van verschillende leeftijden. Jongeren tonen werk dat in de afgelopen jaren of na de tragedie werd gemaakt. Met tekeningen, sculpturen, installaties, schilderijen, foto’s en video’s schetsen ze een toekomstbeeld dat zich beweegt tussen wanhoop en zachtheid, ballingschap en nieuwe wortels.