Wat trekt mensen keer op keer naar de zee? Wat hopen ze er te vinden, te voelen? Die aantrekkingskracht is van alle tijden. Kunstenaars proberen dat gevoel te vatten – hun eigen verlangen, maar ook dat van anderen.
Oostende werd in de 19e eeuw uitgebouwd tot de koningin der badsteden, en is ook vandaag nog voor veel Belgen de plek waar ze de zee tegemoet treden. Zowel de E40 als de langste IC-trein van het land leiden ernaartoe. In deze stad aan zee speelt Mu.ZEE een bijzondere rol: het museum richt zich op kunst in België van 1880 tot morgen.
De tentoonstelling Het is zondag op zee! draait niet alleen om hoe de zee eruitziet, maar vooral om wat ze betekent voor mensen. De zee is ontspannend én indrukwekkend. Ze kan rust brengen, maar ook overweldigen. Kunstenaars tonen haar soms zoals ze is, in open lucht. Andere keren roepen ze haar op uit het geheugen, in droombeelden of symbolen. De zee zet aan tot nadenken en verbeelding.
Een belangrijke inspiratiebron voor de tentoonstelling is het gedicht Vers la mer van Émile Verhaeren uit 1899. Dat loopt als een rode draad door de expo en verbindt het begin van Mu.ZEE’s collectie – rond 1880 – met vandaag. Van kunstenaars als Ensor en Spilliaert tot hedendaagse namen als Lili Dujourie.
Dujourie’s werk Il fait dimanche sur la mer! is genoemd naar een regel uit Verhaerens gedicht. Ze toont de zee zoals je die ziet vanuit een appartement met zicht op zee – een droom voor velen. Op zeven schermen zie je telkens één dag van de week, vastgelegd op video. Wat je daar allemaal in kunt zien? Dat mag je als bezoeker zelf invullen. Iedereen beleeft de zee anders.
De titel Het is zondag op zee! klinkt vrolijk en uitnodigend – Stefan Zweig vertaalt het zelfs als zondagsfeest. Maar misschien roept het ook een ander gevoel op, zoals de traagheid of de stilte van een zondag. Wat de zee voor jou betekent, ontdek je in de tentoonstelling zelf.
Over Mu.ZEE waait uit
Mu.ZEE sloot in januari 2025 voor drie jaar de deuren van het gekende hoofdgebouw in de Oostendse Romestraat in het kader van een grondige renovatie. Tijdens die periode blijft Mu.ZEE actief, niet alleen in het eigen Permekemuseum in Jabbeke en Peiremuzee in Knokke-Heist, maar ook in de vorm van tentoonstellingen in Amsterdam, Antwerpen, Drogenbos en Koksijde.
In Oostende zelf neemt Mu.ZEE tijdens de sluiting haar intrek in de statige Venetiaanse Gaanderijen, ontworpen door Henri Maquet en gebouwd tussen 1900 en 1903. Hier toont Mu.ZEE het beste van zichzelf, dat wil zeggen: tot de verbeelding sprekende kunst in België van 1880 tot morgen. Op de Oostendse dijk met uitzicht op zee, zijn delen van de Mu.ZEE-collectie te zien in drie zones. De galerie biedt ruimte voor vier opeenvolgende thematische tentoonstellingen, waarvan Het is zondag op zee! de eerste is. In de grote zaal , naast de galerie, ligt de focus telkens op één werk, kunstenaar, archief of ensemble. Achteraan, tot slot, biedt een actief depot inkijk achter de schermen van een museale werking en een boeiende collectie. In een permanente proefopstelling onderzoekt en toont Mu.ZEE bovendien drie jaar lang de invloed van licht op diverse materialen en denkt het op die manier na over de presentaties na de heropening van Mu.ZEE in 2028.
Voor dit tijdelijke onderkomen werd een gloednieuwe tentoonstellingsscenografie ontworpen door Theo De Meyer, Laura Muyldermans en Yuichiro Onuma
