Paesine, Catham-marmer, Septaria, jaspis, agaat: deze stenen, aan hun randen of in hun kern, vormen beelden, landschappen. Ze worden beeldstenen, grafische stenen, droomstenen genoemd. Geologische sedimentaties, landbewegingen, hebben hun weefsel gevouwen, hun stratigrafie gemarkeerd met de herinnering aan hun daden.
Het zijn de werken van vier kunstenaars die de geologie van deze tentoonstelling vormen. Vier kunstenaars die uit pure affiniteit door het curatorenteam van het Instituut zijn uitgenodigd. In de overtuiging dat de eenvoudige bevestiging van de werken, zowel hun verbindingen als hun eigenheid, noodzakelijkerwijs een landschap zou creëren.
Vanaf het begin was er een gemeenschappelijke aandacht voor natuurlijke elementen: water, planten, schimmels en soms het dierenrijk. Elementen omgezet in beeldtaal, opgeroepen als referenties, direct gemobiliseerd voor hun esthetisch potentieel, genomen als beelden, sporen of indexen.
In het werk van Annabelle Guetatra choreograferen lijnen en kleuren ballen van naakte zeemeerminnen die hybridiseren met sap, water en octopus. Roxane Métayer componeert een symfonie van keramiek in de vorm van sporen en wortels. Sabrina Montiel-Soto verzamelt objecten, beelden, sequenties, geluiden. Om kosmische aforismen en betoverende video's te leveren. Marie Van de Walle kweekt micro-organismen om ze in te zetten op verschillende dragers in bloei en opeenhopingen van vormen.