Broodje Brussel – Schaftijd: lunchen in de riolen

Bent u gepassioneerd door de geschiedenis van Brussel, het water in de stad of mode? Vijf keer per jaar nodigen de wetenschappelijke teams van de Musea van de Stad Brussel u uit om hun tijdelijke tentoonstellingen te ontdekken.

Veel arbeiders pendelden naar Brussel om er het riolennetwerk te onderhouden. Ondergronds was het niet evident. Onder meer Jan, Charles-Louis en Polydoor ‘Polleke’ Vermeir uit Serskamp schepten ’s morgens met hun team water uit de riolen om ’s middags hun handen te kunnen wassen. In de Brusselse riolen was het water ‘s morgens nog relatief proper. Ook het omkleden gebeurde in de riolen zelf. Op de haken waarop hun kleren hingen werden planken gelegd zodat ze hoog en droog, weg van het vuile water en de ratten, hun boterhammetjes konden naar binnen spelen. 'Pas op, de ratten zijn daar' riepen de Brusselaars als ze na het werk uit het riooldeksel kropen. Op de trein hadden ze altijd plaats want de stank van de riolen hing altijd in hun kleren. Langzamerhand werden de werkomstandigheden beter. Er kwamen barakken waar ze zich niet enkel konden wassen maar ook over een toilet beschikten, een kachel om hun kleren te drogen en een tafel waarrond ze samen konden eten.

Bent u nieuwsgierig naar meer info over dit onderwerp? Neem eens een kijkje op de website Schafttijd. Deze kwam tot stand dankzij het Instituut voor Sociale Geschiedenis. Hoewel er niks alledaagser is dan de lunchpauze, weten we er nog weinig over. Het Amsab-ISG gaat met een project rond schafttijd de uitdaging aan om zicht te geven op de invulling van de middagpauze van de werkende mens in het verleden en vandaag. Zij interviewden meerdere rioolwerkers over hun lunchpauze en hun ervaringen in de riolen in het algemeen.