Bow Echo (2019) is een monumentale video-installatie van Aziz Hazara (°1992, Wardak, AFG), bestaande uit vijf grote schermen. Het werk werd gecreëerd voor de Biënnale van Sydney in 2020 en werd in 2022 geschonken aan S.M.A.K.
Vijf jongens trotseren een hevige wind om een grote rots te beklimmen, vanwaar ze op een bijna ceremoniële manier een kazoo bespelen - een eenvoudig folkloristisch blaasinstrumentje met nasale klank, vaak als humoristisch ervaren. Door de tegenstelling tussen de gure weersomstandigheden op de hoogvlaktes rond Kabul en het schriele geluid van het kleine muzikale verzetsgebaar, creëert Hazara de perfecte, bijna poëtische metafoor voor de penibele oorlogsomstandigheden en machtsmechanismen in Afghanistan, en de manieren waarop de getraumatiseerde bevolking hiermee probeert om te gaan. Binnen deze context klinkt de kazoo als een ijle, griezelige soundtrack boven een doods, bezet gebied, en tegelijk ook als een krachtige roep om individuele expressie, hoop en leven.
Aziz Hazara (°1992, Wardak, Afghanistan) leeft en werkt in Kabul en Berlijn. Met zijn oeuvre – waarin hij fotografie, video, geluid, programmeertalen, tekst en multimedia-installaties combineert – onderzoekt hij thema’s zoals identiteit, herinnering, archief, conflict, bezetting en migratie, steevast vanuit een breder geopolitiek en machtskritisch perspectief.
