Eind jaren tachtig, begin jaren negentig maakte Ariane Bergrichter (1937-1996) talloze tekeningen in een Brussel dat wemelt van de cafés, mensen aan tafel, de tramhaltes, passanten en kunstenaars, dames in zware bontjassen, obers en arbeiders.
“Het is ongelooflijk hoeveel dakpannen er nodig zijn”, aldus een dakdekker in het tumult van tekeningen die eind jaren '80, begin jaren '90 ter plaatse in hartje Brussel werden gemaakt.
“Het is ongelooflijk” hoeveel schetsen, bierkaartjes, stukjes plakband, uren van observeren en van samenvoegen Ariane Bergrichter verzamelde om een complex psychisch leven tot kunst te verheffen. Bij haar overlijden in 1996 getuigden de talrijke geschriften en tekeningen van haar moeilijkheid met het leven. Haar dochter begroef ze in een koffer, maar haalde ze twintig jaar later weer tevoorschijn en onthulde aldus het oeuvre dat ze vormen.
De geassembleerde tekeningen van Ariane Bergrichter waren in 2018 voor het eerst te zien in het American Folk Art Museum in New York. Met Smile. I love it! biedt het Art)&(Marges Museum haar eerste monografische tentoonstelling aan.
