De twintigste eeuw luidt voor Victor Horta een nieuwe periode in. Hij verlaat stilaan zijn individualistisch getinte art nouveau om een meer academisch gerichte, vereenvoudigde en strakkere architectuur na te streven. Het is de tijd dat vele architecten terugblikken naar de basis, de klassieke architectuur en haar regels, zoals ze in de achttiende eeuw werden geformuleerd, waaruit een Beaux-Arts getinte architectuur zal ontstaan.
