Tijdens de Duitse bezetting bleef de NMBS in het belang van het land treinen laten rijden en nam zij zo, ondanks interne weerstand, ook deel aan de deportaties naar Duitsland en de kampen, wat een diep moreel dilemma tussen collaboratie en verzet blootlegt.
Tijdens de Duitse bezetting blijven de treinen rijden in België. NMBS is verantwoordelijk voor de bevoorrading van grondstoffen en voedingsmiddelen en heeft in zekere zin het lot van de bevolking en de industrie in handen.
NMBS heeft dan ook geen andere keuze dan spoorwegdiensten te leveren als onderdeel van de oorlogsinspanning van het Reich. Maar al snel loopt het mis. Tussen 1941 en 1944 nemen de Belgische spoorwegen deel aan de deportatie van dwangarbeiders, politieke gevangenen, Joden en Roma naar Duitsland en de kampen in Oost-Europa. Ondanks sterk verzet binnen het bedrijf blijven de treinen tot de laatste dag van de oorlog rijden.
