Robbert&Frank Frank&Robbert - Een band smeden

Robbert vertelt meteen het goede nieuws. Ze kregen bevestiging dat hun project Table Dialogues steun krijgt van het Vlaams Audiovisueel Fonds. “De komende twee jaar werken we aan een VR- en performancewerk. Het wordt een vijfluik in samenwerking met verschillende mensen en organisaties. We doen voor het eerst de productie deels in eigen beheer.” Dit project omvat diverse facetten van hun oeuvre. “We doen een poging om op kleine schaal te delen met het publiek hoe wij het ervaren om kunst te maken”, aldus Robbert. “We creëren een context en spel, waaraan we het publiek in duo’s laten deelnemen. Ze bekijken een film met een VR-bril en voeren daarna een ritueel uit terwijl wij hen begeleiden in bepaalde handelingen. Er ontstaat communicatie doordat beide personen op elkaar reageren en elkaars handelingen interpreteren.”

Het voelt ongewoon om enkel met Robbert Goyvaerts (°1989) te spreken. Frank Merkx (°1989) is momenteel een paar maanden in ouderschapsverlof. Als kunstenaars vormen ze een onafscheidelijk duo. Robbert&Frank Frank&Robbert leren elkaar kennen op de middelbare school in Kortrijk. “Bij de geïntegreerde proef in het zesde middelbaar, onder begeleiding van Rik Lemaitre, is onze interesse voor kunst gewekt en het zaadje voor onze samenwerking gelegd,” zegt Robbert. “Wij kregen een lokaal toegewezen waar we met verf en mallen mochten werken. Dat was ons eerste atelier, maar we maakten een aparte proef.” Daarna kiezen ze onafhankelijk van elkaar om multimediale vormgeving te studeren aan het toenmalige KASK in Gent, nu School of Arts. Deze opleiding biedt hen de combinatie van performance, toegepast ontwerp en vrije beeldende kunsten. “We zaten als een van de weinige studenten niet op kot. We gingen vaak samen op avontuur in De Bijloke in Gent, maakten veel plezier en absurde filmpjes.”

“We kijken vol verwondering naar de wereld, naar hoe mensen zich gedragen en fenomenen die we tegenkomen. Niet dat we die zaken willen verklaren, maar we bestuderen en deconstrueren ze. Het hele gegeven van betekenis geven, blijft oneindig fascinerend. Hoe betekenis wordt gegenereerd, hoe we een band smeden met iemand, een object, een materiaal of een gebeurtenis. Wij ervaren dat als een magisch gebeuren.”

Hoe ze elkaar begrijpen en met iemand of iets connecteren, vormt een belangrijk facet van hun werk. Robbert&Frank Frank&Robbert zoeken dat op door effectief samen te werken, maar ook door hun beeldtaal. Ze bieden een kader, wat een veelheid aan betekenissen en associaties oproept. Hun keuze gaat vaak naar herkenbare objecten, tekens en symbolen. Welke associaties ontstaan er en hoe interpreteert de kijker die? Robbert&Frank Frank&Robbert bieden geen eenduidige beelden. “Iedereen projecteert erop wat hij of zij wil. Dat doen we met ons huidige VR-project nog meer doordat we iets maken wat de deelnemer zelf invult. We hebben er vertrouwen in dat de kijker er zelf iets mee doet als we die op de juiste manier prikkelen.”

Een tentoonstelling bestaat uit een veelheid aan werk, details en geeft vrijheid aan interpretaties en betekenis geven. Dat vraagt een inspanning van de kijker. Een kritiek is dat hun werk conceptueel en moeilijk leesbaar is. “Bij onze theaterstukken zeggen mensen dat ze het fascinerend vinden, maar niet weten wat ze ermee moeten en wat het allemaal betekent.” Houdt de kijker van hapklare beelden en duiding? “Dat gaan we niet bieden. Het is een paradox. We willen graag genereus zijn naar ons publiek zodat ze niet het gevoel hebben: “Ik word hier met een kluitje in het riet gestuurd”. Dat ontstaat dan toch door de veelheid aan associaties en de mogelijkheid om er zelf betekenis aan te geven. Toch verwachten we dat het publiek er zelf mee aan de slag gaat. We voorzien genoeg ingangen zodat iedereen  er zijn kapstokje aan kan haken, zonder dat wij zeggen waarvoor iets staat.”