Een verzamelaar? Ik ben gewoon Kirsten
Artikel
Tot enkele uren voor het interview is Kirsten in de weer geweest met het ordenen van haar atelier, haar verzameling, het schilderen van de keuken, en het poetsen van de vitrinekast. Bij dat laatste brak ze jammer genoeg een glas dat nu moet bijbesteld worden. Maar het resultaat mag er zijn, op de bovenverdieping van haar winkel tref ik een mooi opgeruimd atelier aan dat bovendien niet afgelikt oogt. En dat is ook de bedoeling, geeft Kirsten me mee, een verzameling is niet iets dat enkel thuishoort achter glas, maar gerust deel mag uitmaken van de woning.
Verzamelen was altijd al onderdeel van Kirstens leven, maar sinds 22 maart 2016, dag van de aanslagen in Brussel, gaat ze ook actief met haar verzameling aan de slag om er assemblages mee te maken. Die bewuste 22 maart stond Kirsten te schilderen in haar atelier toen ze het schokkende nieuws hoorde. Uit bezorgdheid en onvermogen zich nog op het schilderen te concentreren, gooide ze een deel van haar verzameling op tafel en begon er figuurtjes uit te maken. Hoewel Kirsten de assemblages eerder voor zichzelf maakte, en om de etalage van haar winkel ‘Deneef & Goemaere’ op te smukken, merkte ze na verloop van tijd dat mensen ook interesse toonden om deze te kopen.
Een van Kirstens eerste creaties is Vuistman, een grappig figuurtje vervaardigd uit een plastic vuistje. Hoewel veel van de figuurtjes een tweede thuis vinden, blijft Vuistman toch onderdeel van Kirstens eigen collectie. Daarnaast is er ook nog een Boris Johnson, Pony met bles, Pietman en de schattige ET, die Kirsten met pijn in het hart wel verkocht. Stuk voor stuk figuurtjes met hun eigen karakter.
© Louise D'Eer
Of ze nog normaal naar objecten kan kijken? Kirsten lacht: “Eigenlijk niet.” Ze biecht me het verhaal van de parfumdoosjes op. “We kochten een tijd geleden authentieke parfumdoosjes die met de hand gesneden waren, voor in de winkel. Toen bleek dat eentje ervan niet goed sloot, kon mijn vreugde niet op. Nu is het onderdeel van mijn verzameling en kan ik het gebruiken voor assemblages.” Kirstens echtgenoot Steven weet intussen ook dat hij al eens een object kwijt is dat bedoeld was voor de winkel, omdat Kirsten haar oog erop laat vallen.
Kirsten en Steven ontmoetten elkaar op een rommelmarkt, en het was liefde op het eerste zicht. Toen Kirsten voor het eerst in de woning van Steven kwam, waarin het koppel tot op heden woont, merkte ze allerhande kunst en figuurtjes die op de schouw stonden. Net zoals in haar eigen woning. Het voelde als thuiskomen.
Naast het assemblagemateriaal verzamelt Kirsten ook foto’s ter inspiratie voor tekeningen. Deze foto’s zijn geordend per categorie. ‘Ladies’, ‘Stoere mannen’, ‘Walk on the wild side’, ‘Mooi en raar’ en ‘Extreem mooi en raar’ zijn maar enkele van de categorieën die tot de verbeelding spreken.
