Charlie De Voet - Van sacraliteit en materie

Na zijn humaniora studeerde Charlie De Voet (°1977), net als zovele jongeren die zich tot de kunsten aangetrokken voelen, grafische vormgeving, een artistiek diploma waar je toch nog iets mee kan aanvangen in het leven (denkt men dan). Na het tweede jaar stopte hij ermee en is in het millenniumjaar de wijde wereld ingetrokken, richting Australië, waar hij een eerder in Italië ontmoete vriendin ging opzoeken. Hij was een klein jaar onderweg en voorzag in zijn levensonderhoud met allerlei losse jobs onderweg. Wanneer je lang op reis gaat, dan is dat dikwijls onbewust een zoektocht naar jezelf. Bij Charlie De Voet was dat niet anders, alhoewel hij in de eerste plaats weg wou, weg van hier.

Hij heeft in Australië, toen hij op een avond alleen aan de kust zat, iets heel bijzonders meegemaakt. Hij noemt het een mystieke ervaring. Hij heeft er zich een tijd helemaal één met het universum gevoeld, hij trad er buiten zichzelf en kon een gelukzalig gevoel van ultieme eenheid ervaren. Hij had geen bewustzijnsverruimende middelen gebruikt, weet ook niet hoelang dat eigenlijk heeft geduurd, maar is die ervaring nooit vergeten. Later heeft hij vastgesteld dat wel meer mensen iets dergelijks mochten beleven. Zou het kunnen dat die existentiële ervaring nu nog altijd doorspeelt in zijn werk?

In 2002 ondernam hij een tweede reis, dit keer richting Zuidoost-Azië en ontdekte Laos, Thailand en Cambodja. Maar ook Sumatra, een van de grote eilanden van Indonesië, werd verkend. Hij had wat spaargeld, leefde heel sober en was ook nu een klein jaar onderweg.