Léon Wuidar (°1938) is een schilder uit Luik (BE). Al zes decennia lang verkent hij de mogelijkheden van abstractie en geometrie, waarbij hij elk doek gebruikt om een nauwgezette compositie te creëren die een evenwicht vindt tussen de interactie van vormen en kleuren. Zijn werk is geworteld in de concrete schilderkunst, een beweging die de zuiverheid van visuele elementen boven representatie of symboliek stelt. Toch laat het oeuvre van Wuidar zich niet in een hokje plaatsen: zijn formele terughoudendheid verhult een neiging tot grappen en anekdotes, en zijn onwrikbare precisie opent een universum van esthetische mogelijkheden.
Deze spanning tussen vrijheid en beperking is inherent aan het spel, het aspect van Wuidars werk dat centraal staat in deze tentoonstelling. Cultuurhistoricus Johan Huizinga definieert spel als “een vrijwillige activiteit of bezigheid die wordt uitgevoerd binnen bepaalde vaste grenzen van tijd en plaats, volgens vrijelijk aanvaarde regels, en die een doel op zich heeft” (Homo Ludens, 1938). Spel bestaat enigszins buiten het gewone leven, maar is essentieel voor de ontwikkeling van cultuur. Zoals het werk van Wuidar laat zien, stellen kunstenaars op dezelfde manier hun eigen parameters vast en zetten ze beperkingen om in bevrijding.
Deze tentoonstelling toont meer dan veertig schilderijen van Léon Wuidar uit de periode 1965-2025. Ze is onderverdeeld in vijf thematische secties die betrekking hebben op verschillende spelvormen: taal, evenwicht, strategie, wedstrijd en wijsheid. Een selectie van Wuidars iconische carnets (notitieboekjes) maakt ook deel uit van de tentoonstelling. De pagina's ervan zijn gevuld met zijn dagelijkse schetsen: miniatuurversies van zijn composities. Af en toe bekijkt hij ze opnieuw en voegt hij kleur toe, en sommige worden uiteindelijk schilderijen. In dit spel van oneindig variabele componenten laat Wuidar zien hoe de vrijheid en vreugde van artistieke expressie voortkomen uit beperkingen en standhouden door spel.
