Erlin Dora (Brussel, 1967) benut wat zich aanbiedt om beeldtaal te vormen en legt zich toe op assemblage- en installatiekunst. Achtergelaten, beschadigde en vergeten objecten worden grondstoffen voor nieuwe beelden. Met installaties gaat ze de dialoog aan met de wetmatigheden van tijd en ruimte.
Niets moet, maar, anders kan het niet.
