Eleni Kamma - Casting Call

Met Eleni Kamma’s Casting Call (2017 - ongoing) waagt Kunsthal Gent zich voor het eerst aan een tijdelijke solotentoonstelling te midden van de Endless Exhibition. Casting Call is een onderzoek naar het begrip parrhesia: de moed om zich uit te spreken. De tentoonstelling heeft de vorm van een installatie van personages (tekeningen, video’s, kostuums en rekwisieten) die als een parade door de Endless Exhibition trekt en de bezoeker uitnodigt deel te nemen aan een zintuiglijke ervaring. 

De tentoonstelling draait dus om het Griekse woord 'Parrhesia', wat de moed betekent om je mening in het openbaar te uiten, vooral als er een risico aan verbonden is als gevolg daarvan. Voor haar onthult het idee om zich uit te spreken een spanning tussen het 'ik' en het 'wij'. Wanneer moet ik opkomen voor anderen? Wanneer moet ik voor mezelf opkomen? En wanneer is het in het belang van mezelf of het collectief dat ik zwijg? Dit zijn vragen die dicht bij huis raken, vooral in de tijden waarin we ons momenteel bevinden waarin de gezondheid en veiligheid van het collectief voortdurend worden beoordeeld aan de hand van verschillende opvattingen over persoonlijke vrijheid. 
 
Kamma gebruikt humor en eigent zich theatrale hulpmiddelen toe om op speelse wijze te onderzoeken wat goed samenleven betekent in het hedendaagse Europa. Tekeningen, videowerken, teksten in opdracht en kostuums worden bij elkaar geplaatst om samen te stellen wat het best kan worden omschreven als een parrhesiastische theaterparade. Kamma confronteert het publiek met verschillende archetypische personages die allemaal verschillende stemmen vertegenwoordigen binnen de Europese samenleving. We zien mensen in de openbare ruimte met maskers van vossen, honden en hazen, en we zien mensen maskers van zichzelf dragen. Deze surrealistische confrontaties en meer vormen het parrhesiastische universum van Kamma's Casting Call. 

Eleni Kamma is een Grieks-Cypriotische beeldend kunstenaar geboren in Athene (1973) die momenteel woont en werkt in Brussel en Maastricht. Haar praktijk wordt geïnformeerd door na te denken over de symbiose en spanningen tussen haar individuele benaderingen van het maken (tekeningen en objecten) en haar dialogische samenwerkingen (films, performatieve gebeurtenissen, tijdschriften).