Johan Tahon werd geboren in Menen in 1965 en werkt in Oudenaarde. Hij studeerde beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent en wordt al lang beschouwd als een van de belangrijkste Belgische kunstenaars van zijn generatie.
Johan Tahon is geen onbekende in IKOB – Museum of Contemporary Art, waar hij zijn werken in 2007 samen met Ronny Delrue tentoonstelde en sindsdien in verschillende tentoonstellingen van de collectie van het museum werd gepresenteerd. Aanleiding voor zijn terugkeer naar Eupen was een gesprek waarin de kunstenaar openlijk de wens uitte om zijn werk Xanax (2006), dat al zestien jaar deel uitmaakt van de collectie van IKOB, te herzien.
IKOB heeft besloten hem toestemming te geven om zijn eigen werk te wijzigen. Voor veel waarnemers lijkt dit misschien een primeur, voor anderen kan het neerkomen op godslastering, omdat musea over het algemeen worden beschouwd als de beheerders van kunstwerken, die ze beschermen tegen wijzigingen, schade en transformatie - desnoods zelfs tegen de bedoeling van de kunstenaars zelf in. IKOB, als museum is er echter van overtuigd dat we ons moeten afvragen of deze positie, die musea al meer dan een eeuw innemen, vandaag de dag nog steeds van toepassing is, of dat er behoefte is aan een nieuwe vormsamenwerking tussen musea en kunstenaars, waarvan de details nog moeten worden onderhandeld. Tahons aangepaste werk is daarom het centrum van Umarmung en markeert het begin van een ongekende dialoog tussen kunstenaars en musea over aanpassingen aan hun werken.
Het geherinterpreteerde werk wordt begeleid door nieuwere stukken van de kunstenaar, maar ook oudere stukken uit de IKOB-collectie. Het doel is om zijn praktijk te tonen in de context van oudere werken, om te wijzen op nieuwe ontwikkelingen en oude passies, en om de verbinding tussen IKOB en Johan Tahon te laten zien zoals die is: een omhelzing, die zich manifesteert door een vertrouwensvolle dialoog over de gevoelige omgang van het museum met kunstwerken en hun makers.
