“Dit is mijn wereld, mijn leven.” Camiel Van Breedam herhaalt het meermaals, wanneer hij vertelt over zijn atelier, over zijn liefde voor schijnbaar onbenullige houten latjes en over mooie boekenkaften. In juni verplaatst een deel van die wereld zich naar de Nottebohmzaal van de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience, waar Van Breedam tot september een 40-tal boekcollages tentoonstelt.
Het atelier van kunstenaar Camiel Van Breedam (1936) in Aartselaar is een heerlijke en bijzondere, geordende chaos. Het is een organisch gegroeid geheel, waar vrije ruimte een schaars goed is. In elke hoek en tegen elke muur staat iets: houten planken en kastjes, kartonnen dozen, metalen voorwerpen, oude boeken en farden met papier … Zelfs het plafond doet dienst als rek, met zijn eerste fiets en nog andere objecten die eraan ophangen. “Dat is één van mijn gebreken, en tegelijk is het ook een sterkte: ik houd alles bij. Het is zo een zonde dat alles wordt weggesmeten. Ik werk altijd met materiaal dat al een leven heeft gehad. Daar probeer ik nieuw leven aan te geven. "
Boekcollages
De werken die Van Breedam in de Nottebohmzaal exposeert, grijpen allemaal terug naar zijn liefde voor boeken en literatuur. Met veel bewondering praat hij over de zwarte humor en het sarcasme in het werk van Thomas Bernhard, en over het werk van William Faulkner. Naast de inhoud is voor Van Breedam ook het tactiele van belang. Hij ‘recycleert’ oude boeken en ontdoet ze van hun oorspronkelijke verhalen. “Alles begint bij de zoektocht naar een oude kaft met een mooie kleur en structuur. De bladen zaag ik eruit, en met houten plankjes reconstrueer ik het boekblok zodat het een soort kastje wordt. Binnenin ontstaat een nieuwe wereld, die ik als een collage met allerlei waardeloze (of moet ik zeggen: waardevolle?) dingen vormgeef. Het is een constant zoeken naar en voelen van de juiste balans en eenheid tussen de linker- en rechterhelft. Dat is het grote verschil met de harde elektronische wereld. Die zal nooit de mijne worden. Daar is geen poëzie mee gemoeid. De computer, telefoon, i-dit en i-dat,… Er is altijd wel iets dat niet werkt. Dat is toch verschrikkelijk.”
Dat plezier merk je meteen op in Van Breedams werken die in zijn atelier staan opgesteld. Geen klassieke schilderijen of beeldhouwwerken, wel reliëfs, collages, assemblages en environments die vaak zeer architecturaal aandoen. Niet toevallig houdt hij vooral van de kunst die in de jaren ‘30 en in de traditie van Bauhaus is gemaakt. Een feest van geometrische lijnen, evenwichten en vooral veel fantasie. “Neem bijvoorbeeld dit werk (getiteld ‘15 revolutie’, uit 2014). Stelt dat de Russische revolutie voor? In mijn verbeelding wel. Vroeger zei wel eens iemand: “Dat kan mijn kind ook.” Wel, dat is waarschijnlijk ook zo. Een kind denkt immers nog veel vrijer dan wij. Kindertekeningen zijn dikwijls fantastisch.
