Undercover - Living tomorrow

De man achter de balie verzekert ons er van dat je zonder gids alleen een salon met televisie, gordijnen en toffe dingen ziet.

Ze zet de auto in de garage en loopt naar haar levensgezel die in zijn bureau aan het werk is. Ze begroeten elkaar vluchtig.

• "Is het goed dat ik een film kijk?" vraagt ze terwijl ze zich nonchalant in een geel zeteltje van het Home Theatre nestelt, de afstandsbediening in de hand.
• "Ja, gaan we straks uit eten?"
• "Vandaag niet, ik ben 1 kilo aangekomen ... "

Het Home Theatre bevindt zich op de eerste verdieping van het Huis Van de Toekomst en is volledig geïsoleerd zodat je geen rekening hoeft te houden met de andere bewoners. Dat het individualisme hoogtij gaat vieren is een indruk waar ik me niet van kan ontdoen.

Dankzij een aanbeveling met bon in het magazine "Klasse voor Ouders" besluiten we om een tiental jaren vooruit te kijken. In Vilvoorde hopen we dat de wegaanduiding met vermelding "Living Tomorrow" ons naar het Huis van de Toekomst zal leiden zoals gepland. Het binnentreden van het Huis geeft me een vergelijkbaar gevoel als toen een vriendin mijn hand ging lezen. Met een menging van spanning en ongeloof vraag ik wanneer de volgende rondleiding plaatsvindt.

De man achter de balie verzekert ons ervan dat je zonder gids alleen een salon met televisie, gordijnen en toffe dingen ziet. De gids vertelt de achterliggende informatie en laat allerlei dingen gebeuren. Onze nieuwsgierigheid groeit. We hebben nog even de tijd om op het terras van een eigentijds drankje te genieten terwijl de kinderen zich uitleven op enkele futuristisch aandoende speeltuigen in zwart en grijs. Zijn kleuren in de toekomst dan niet meer belangrijk voor kinderen?

Een bezoek aan het toilet eindigt verrassend wanneer dit zonder enige merkbare aanwijzing doorspoelt. Als ik achter een klapdeur een merkwaardig urinoir opmerk, is een kleine kreet van verbazing moeilijk te onderdrukken. De pictogrammen aan de muur verduidelijken dat het hier om een vrouwenurinoir gaat. Spijtig dat ik dit niet eerder heb opgemerkt.

Onze gids in streng klassiek maatpak, komt vertellen dat de rondleiding begint. Eerlijk gezegd had ik me hem in een moderner outfit voorgesteld, de toekomst in acht genomen. Hij praat ook vlot en maakt geen robotachtige bewegingen ... Als enige bezoekers maken we in de inkomhal kennis met een sprekende lift en wordt het ontstaan en de idee achter "Living Tomorrow" uit de doeken gedaan nl. kennismaken met de nieuwste technologieën in een herkenbare huis- en kantooromgeving.

We bevinden ons in het tweede Huis. Het eerste is gesloten omdat de tijd het tentoongestelde heeft ingehaald. Onze groep is ondertussen uitgegroeid tot een tiental personen. Ons vertrouwen in de man in maatpak maakt plaats voor enig wantrouwen op het moment dat hij een vrijwilliger vraagt om de vingers tussen de deur te steken . Liefst geen kinderen want hij wil geen onnodig risico lopen. Alvorens ik hem ervan kan weerhouden, stelt mijn vriend zich kandidaat. Wat voorspelbaar was: de deuren zijn zo ontworpen dat de vingers worden weggeduwd!

Na het high tech sanitair weten we dat het toilet binnenkort met 2 à 4 liter regenwater doorspoelt en wordt het vrouwen urinoir standaard in openbare gebouwen. De centrale ruimte heeft een schuin dak met semi-transparante fotovoltaïsche cellen die op een zonnige dag een wisselend schaduwspel garanderen op de met de nieuwste technieken beschilderde muren. De dakramen gaan automatisch toe als het regent en het licht gaat aan en uit op stemcommando.

In de woonkamer met klimaatregeling maken we kennis met interactief televisie kijken. Via het beeldscherm aan de muur kiezen we welke film we willen zien op welk moment, krijgen we in formatie over de kleding van de acteur die we aanduiden, bestellen we een nieuwe lamp ...

Het domoticasysteem zorgt ervoor dat de sfeer op stemcommando plots romantisch wordt. Het Huis heeft blijkbaar andere plannen want er weerklinkt een luide beat. Op de vraag om de open haard te laten branden, was dezelfde muziek het antwoord. Hopelijk staat dit systeem nog niet volledig op punt, anders heeft het een eigen brein en staan ons nog meer verrassingen te wachten.

Vervolgens komen we in de kameleonkeuken en -eetkamer. Met stemcommando zien we eerst een ontbijtkeuken met aanrecht, dan een diep uitgeschoven dinerkeuken. Hoge kasten komen uit de muur en verlagen zich zodat ook rolstoelgebruikers probleemloos kunnen kijken wat de inhoud ervan is. We zullen geen kasten meer moeten doorzoeken om te weten wat we in huis hebben. De centraal opgestelde computer is van alles op de hoogte. Hij zorgt ervoor dat we, weer op stemcommando, op tijd inkopen doen via internet die aan huis geleverd worden door het doorgeefluik met delivery-box. Deze bevat zelfs een bewaarruimte met koelgedeelte.

Elke ruimte kan gestofzuigd worden zonder dat we het onhandige ding achter ons moeten trekken . De darm wordt aangesloten op een bevestigingspunt in de muur en het stof komt samen in een daarvoor bestemde zak in de garage of kelder.

Onze wandeling op het gelijkvloers eindigt in de garage van de toekomst waar het brein van het hele huis achter glas staat te pronken.

Langs de trap komen we langs de tussenverdieping met zicht op de binnenvijver en een kunstwerk van Hubert Minnebo. De gids verzekert ons dat het nu pas echt spannend zal worden voor de kinderen.

We betreden het Home Theatre en nemen plaats in de gele zetels. "Dit internet entertainment centre integreert inkasting, zwevende vloer, akoestisch entertainment van de volgende generatie". We bevinden ons eigenlijk in een kleine cinema. Waar is de popcorn?

De gids demonstreert hoe op het reuzenscherm het internetsurfen vanuit het aansluitende Home Office gevolgd kan worden. "Alles loopt langs hetzelfde hogesnelheidsnet: data- en stemverkeer, domotica, beveiliging, televisie, alles gebaseerd op het Internet Protocol". Thuiswerken wordt de regel. Het Home Office is eigenlijk een cockpit die als een sas op een cirkelas rolt, hetgeen toelaat afgesloten te worden van het Home Theatre indien gewenst.

In één zone zijn slapen-baden-slapen ondergebracht. De slaapkamers van volwassenen en kinderen staan opgesteld rond een centrale badkamer. Bedden zijn aanpasbaar aan de lichaamsbouw. Zo gauw je gaat liggen vertelt de computer hoe het met je slaapritme gesteld is, of je voldoende lichaamsbeweging hebt gehad en hoe het met je gewicht gesteld is. Deze informatie kan nuttig zijn en zolang de resultaten positief zijn zal het onze nachtrust ten goede komen. Het zou echter ook kunnen dat je na de analyse zo overladen wordt met schuldgevoelens en complexen dat je geen oog meer dicht doet. Dan kan je nog altijd aan de computer vragen om de kamer te installeren om televisie te kijken. Het bed zet zich in de meest comfortabele positie maar de televisie komt niet. Hij is geblokkeerd aan de badkamer. Deze technologie staat nog in zijn kinderschoenen.

Zo komen we aan de kinderkamer die uitgeeft op het dakterras met ingebouwde zandbak. Het meubilair is verrolbaar omdat kinderen van verandering houden. Het bed op wielen laat niet toe om erop te springen. Het lieve kind zou aan de andere kant van de kamer terechtkomen.

Ook de badkamer ontsnapt niet aan de health-rage: temperatuurregeling, water en stoomvernuft, sauna met therapeutisch effect. Als je om de ene of andere reden de slaap niet kan vatten, kan je hier alsnog tot rust proberen te komen.

Living Tomorrow

Als laatste bezoeken we het Office of the Future Prototype (OFP). Een paar passen voor de bezoeker maar tegelijk een sprong van 10 jaar in de toekomst. In het OFP worden visionaire oplossingen getoond uit de meest prestigieuze labs en partnerbedrijven. Via een magnetische kaart worden alle gegevens van de gebruiker doorgestuurd zodat het OFP zich volledig aan zijn nieuwe bezoeker aanpast. Het computerprogramma wordt opgestart, persoonlijke muziek weerklinkt, de klimaatregeling wordt aangepast. Zo krijg je toch het gevoel dat je je persoonlijke office binnen stapt. Het persoonlijke contact wordt gereduceerd tot virtuele figuren op het immense scherm dat een hele wand bestrijkt.

We krijgen nog een filmpje te zien dat ons een beeld geeft over hoe het Huis in de praktijk in gebruik wordt genomen. Ze zet de auto in de garage en loopt naar haar levensgezel die in het Home Office aan het werk is. Ze begroeten elkaar vluchtig.
• "Is het goed dat ik een film kijk?" vraagt ze terwijl ze zich nonchalant in een geel zeteltje nestelt, de afstandsbediening in de hand.
• "Gaan we vanavond uit eten?"

Door het Huis van de toekomst of Living Tomorrow te bezoeken, krijg je een beeld van hoe wonen en werken er binnenkort uit kan zien. Een gezonde dosis fantasie en humor maken de zakelijke rondleiding wat losser en aangenamer. De gids was niet in de mogelijkheid om de toekomstige gebruikers van het Huis, Jules (6j) en Ona (5j), te boeien.

De abdij van Grimbergen ligt vlakbij en het is mooi weer... Laat de toekomst maar even wachten!

Living Tomorrow, Vilvoorde