Expo 58

De auteur is Rudolph Nevi, die te jong is om de wereldtentoonstelling in Brussel te hebben meegemaakt, maar die gepassioneerd is door de fifties en alles wat er mee te maken heeft: muziek, oldtimers, design, grafiek, interieurs, jukeboxen… En dus ook Expo 58. Zes jaar geleden startte Nevi met de website ‘Expo 58, Belgian World’s Fair at Brussels 58’ , een virtueel bezoek aan de wereldtentoonstelling. De site kende veel succes en lokte heel wat reacties uit. Mensen schonken hun Expospullen,, foldertjes, kaarten, souvenirs, foto’s en dia’s. Een selectie van de ondertussen gigantische collectie is te vinden in het boek.

Een eerste deel vertelt het verhaal van de aanloop, de opbouw, de promotiecampagne en de opening. Naast de vele foto’s krijgen we ook enkele markante cijfers, onder andere: 60.000.000 manuren voor de opbouw, 10.000.000 ritten met de treintjes, 713.664 recordaantal bezoekers op één dag, 52.000 pinten bier in een café op één dag, 31.000 ziekgemelde bezoekers, 8 geboortes…

De verschillende paviljoenen in de zeven expo-secties komen uitgebreid aan bod, beginnend met de tien toegangspoorten en algemene luchtzichten, gefotografeerd van op het Atomium. Buitenzichten en interieurs, close ups van tentoongestelde objecten en kunstwerken… We wandelen het hele parcours van 110 hectaren af, altijd vergezeld van massa’s mensen, en eindigen aan het Atomium, hét symbool van Expo 58. De reproductie van een groot panoramisch plan, dat los in het boek zit, is een handige gids. ‘Een dag op de Expo’ toont foto’s van talrijke beroemdheden die naar Brussel kwamen, maar vooral van gewone bezoekers die genieten van een rit in de pousse-pousse, met de kabelbaan en de expotreintjes. Of die stoeien in het attractiepark met nieuwigheden als de rollercoaster. Of die zich vermaken in Vrolijk België, een folkloristisch dorp met talrijke cafés en restaurants, dat tot vier uur ’s morgens openbleef. Sfeervolle beelden van de Expo by Night sluiten de rondgang af.

Eindigen doet het boek met de restanten van de Expo. De auteurs heeft grondig onderzoek verricht. Op de Heizel zelf, waar hij niet alleen de Beneluxfontein, het Salon 58 of het Amerikaans Theater vindt, maar ook bijvoorbeeld de tramtunnel, de voetgangersbrug en het parkbosje. Verder heeft hij in her en der in ons land paviljoenen of expogebouwen ontdekt: Discotheek Carré in Willebroek (paviljoen Côte d’Or), Zaal Mutsaardwijk in Hoboken (paviljoen Bell Telephone), DS Conserven in Zemst (paviljoen Argentinië) Lyceum in Genk (paviljoen Canada)… Blijkbaar is er van Expo 58 meer overgebleven dan herinneringen.

De titel van het boek, Nostalgie in 400 foto’s, is eerlijk. Verwacht geen academische uiteenzetting over de wereldtentoonstelling in Brussel. Het is een fotoalbum dat getuigt van een uitzonderlijk evenement dat op heel veel mensen een diepe indruk heeft gemaakt.