De Plek V: Nils Verkaeren
Artikel
Iedere maand vergezelt okv.be-fotografe Louise D’Eer een kunstenaar naar een inspirerende plek. Deze maand volgt ze schilder Nils Verkaeren.
© Louise D'Eer
Schilder Nils Verkaeren belt me daags voor onze afspraak op en vraagt me om niet naar het Land van Saeftinge te trekken, maar om een dagtrip langs verschillende nachtclubs in Antwerpen aan te vatten. De geboren en getogen Antwerpenaar roemt het nachtleven als een rode draad doorheen zijn leven én zijn schilderscarrière. Na vroegtijdig zijn studies te hebben afgebroken, besloot hij zijn eigen café op te starten. De schildermicrobe (of “de drive om te schilderen) bleek echter te groot en Nils zette zijn studies voort. Ondertussen is hij naast gerenommeerd schilder ook zelf docent aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen.
© Louise D'Eer
Het nachtleven heeft mij alle kansen geboden. Een vriendin vertelde me ooit dat er twee manieren zijn om met het nachtleven om te gaan. Enerzijds kan je het consumeren, anderzijds kan je er effectief iets uithalen. Mensen zijn vaak verrast als je op café plannen maakt en achteraf blijkt dat je die effectief waarmaakt.
Nils vertrouwt me toe dat hij dat hij zich meer ontspannen voelt wanneer hij kan roken tijdens het poseren. En inderdaad, al rokend en in de spotlights van nachtclubs bevindt Nils zich in zijn natuurlijke habitat.
Ik begrijp dat veel schilders op café gaan. Schilderen is zo’n individueel gebeuren, je sluit je als het ware op in je atelier. Ik kan ’s nachts thuiskomen en een schilderij waarop ik me heb vastgereden, als het ware ‘kapotschilderen’ om op die manier terug ruimte creëren. In nuchtere toestand zou ik dat nooit durven, maar ’s nachts kan het wel.
In het nachtleven groeide bij Nils het idee om de Route la 40- die door Argentinië, Chili en Bolivia loopt - gedeeltelijk af te stappen en intussen tien schilderijen te maken.
© Louise D'Eer
Als je hier naar buiten kijkt, dan zie je Antwerps grijs. Dat is trouwens echt een kleur, net zoals Antwerps blauw. Vandaar die hunkering om mij te verplaatsen. Toen ik me op de Route la 40 in de jungle bevond, veranderde het licht vijf keer op een dag. Als iets zo vaak verandert, kan je de werkelijkheid niet meer weergeven. Dat maakt het interessant. Bewolking, vochtigheid, fel licht…. Je bent altijd te laat om te schilderen wat je ziet.
Nils kan je niet in de categorie romantische landschapsschilders plaatsen. Veeleer is de weergave van landschap voor hem een uitnodiging om een artistieke dialoog te starten. In de groepstentoonstelling ‘Arena’ die Nils onlangs cureerde, wordt vanuit verschillende media op een abstracte manier met landschap omgesprongen.
© Louise D'Eer
Ik ben geen landschapsschilder, ik maak gebruik van landschapselementen om een abstract schilderij op te bouwen. Ik ben vooral geïnteresseerd in wat materie, tijd en licht met landschapselementen doet; en ik ben vrij om die verschillende elementen te nemen en daar iets nieuws mee te maken.
Van 3 tot 6 maart 2021 kan je de solotentoonstelling Splendid Quarantine van Nils in galerij Kusseneers bezoeken. Vervolgens neemt hij ook deel aan the solo project in Brussel van 21-24 april 2021.
© Louise D'Eer
