In september wordt het stadscentrum van Tielt opnieuw het schouwtoneel voor jong talent. Op Cuesta 2014 gaan nieuwe kunstwerken in dialoog met de stad: worden we wat we dagelijks zien niet te snel gewoon? Cuesta probeert het vertrouwde opnieuw spannend te maken.

Een tentoonstelling naar een aardrijkskundig fenomeen noemen: daar moet een goede reden achter zitten. Een cuesta is een helling waarbij de ene kant steiler is dan de andere. Hoewel het woord Spaans is, en letterlijk ‘helling’ betekent, kan je bij ons ook cuesta’s vinden. Voorbeelden vind je in het Wase Tielrode of in Boom. Vaak zijn er meerdere cuesta’s naast mekaar te vinden: de ene helling steunt dan letterlijk op de andere. Ze kunnen niet zonder elkaar.

Net dat is het uitgangspunt voor de biënnale tentoonstelling voor hedendaagse kunst Cuesta, dat voor het eerst werd georganiseerd in 2008. Het kleine stadscentrum van Tielt werd toen het onderwerp van site-specifieke installatiekunst. Vijf kunstenaars, waaronder Stief Desmet en Tim Volckaert, gebruikten Tielt als onderzoeksvraag: waar ligt de link tussen de stad en zijn bewoners, en hoe interageren zij?

Cuesta 2014

“All art is quite useless” (Dorian Gray)

Volgende maand gaat de vierde editie van Cuesta van start. Het uitgangspunt is nog steeds hetzelfde: via hedendaagse kunst proberen het vastgeroeste “gewoonte-kijken” van de toeschouwer ontwrichten. Tegelijkertijd zijn ze ook kritische vraagsteller voor zichzelf: wat is de rol van de kunstenaar binnen de geregelde samenleving? Acht jonge kunstenaars gaan op hun eigen manier aan de slag buiten de muren van het museum en de galerie. Ze trekken de straten op en zoeken naar een manier om opnieuw verwonderd te zijn over de straat waar je dagelijks passeert.

Emmanuel Bayon bijvoorbeeld trekt op zijn eigen Robin Hoodeske manier ten strijde tegen de verloedering van de steden. Hij repareert de straattegels, vuilbakken, afsluitingen … van de stad waar hij verblijft, zonder vergunningen, zonder administratieve rompslomp. Doordat hij zijn herstellingen in een soort signaalrood verft, trekt hij als het ware een graffitispoor van reparaties door de stad.

Ook de andere jonge kunstenaar zorgen voor hun eigen insteek in de stad. De installaties van Yves Velter, Lara Mennes en Filip Vervaet staan op belangrijke plaatsen in de Tieltse binnenstad. Wannes Goetschalckx zoekt dan weer naar het cyclische dat in elke stad terug te vinden is: de kringloop. Terwijl Sarah Van Marcke de leegstaande vitrines opzoekt, gaat Line Bogaerts net aan de slag met wat ze afscheidt van de straat. Haar monumentale raamschilderijen zijn een spiegel voor de stad.

Jonas Vansteenkiste blijft langer in Tielt: tijdens en na deze tentoonstelling werkt hij een project uit met het Tielts begeleidingscentrum Mivalti.