Baken in erfgoedland
Artikel
Tot voor kort waren er binnen het cultureel-erfgoedveld in Vlaanderen twee steunpunten actief; het Vlaams Centrum voor Volkscultuur en Culturele Biografie Vlaanderen. Voor wie door de bomen het bos niet meer ziet, verschijnt er nu met FARO een licht in de duisternis. Of beter gezegd: een heuse vuurtoren! FARO is een piepjonge organisatie die toch al een hele voorgeschiedenis heeft. De vzw is immers, op verzoek van Vlaams minister Bert Anciaux, een fusie van Culturele Biografie Vlaanderen (CBV) en het Vlaams Centrum voor Volkscultuur (VCV). VCV werd in 1998 via het Decreet Volkscultuur opgericht als het steunpunt voor erfgoedverenigingen, immaterieel erfgoed en (de studie van) cultuur van alledag in Vlaanderen. Zes jaar later kreeg VCV, dankzij het Erfgoeddecreet, het gezelschap van CBV als steunpunt voor de professionele erfgoedsector van archiefinstellingen, bewaarbibliotheken, documentatiecentra, erfgoedcellen en musea. Beide decreten werden ondertussen samen met het Archiefdecreet geïntegreerd in het nieuwe Cultureel-erfgoeddecreet dat in mei van dit jaar door de Vlaamse regering werd goedgekeurd. Meer informatie hierover is te vinden op de webstek van het Agentschap Kunsten en Erfgoed die momenteel in een nieuw kleedje gestoken wordt.
Vuurtoren
Als nieuw Vlaams steunpunt voor cultureel erfgoed wordt FARO de komende jaren een lichtbaken voor organisaties, beheerders en besturen in cultureel-erfgoedland. Als intermediair tussen de Vlaamse overheid en de erfgoedsector, zal ze deze actoren ondersteunen, adviseren en begeleiden. De keuze voor de naam van het steunpunt is dan ook zeer symbolisch. Het verwijst in eerste instantie naar het eiland Pharos waar een van de oude zeven wereldwonderen te vinden was, de gelijknamige vuurtoren. Het woord 'faro' betekent trouwens in verschillende talen 'vuurtoren'. Maar de naam FARO is evengoed een verwijzing naar de Portugese stad waar een Europese Conventie werd goedgekeurd over de bijdrage van het cultureel erfgoed aan de samenleving. Deze tekst die ook de geest van het nieuwe Cultureel-erfgoeddecreet sterk bepaald heeft, stelt de zogenoemde 'cultureel-erfgoedgemeenschap' centraal. Met dit nieuwe begrip verwijst men naar organisaties en personen die een bijzondere waarde hechten aan het cultureel erfgoed of specifieke aspecten ervan, en die deze culturele erfenis door publieke actie wenst te behouden en door te geven aan toekomstige generaties.
Cultureel-erfgoedgemeenschap
Samen met het nieuwe steunpunt zagen begin dit jaar ook het gelijknamige tijdschrift en de webstek FAROnet het licht. De site die nu online staat is een basisversie die de komende maanden nog verder uitgebouwd zal worden. Nu al is duidelijk dat FARO volop de kaart trekt van interactiviteit en flitsende berichtgeving. Elke medewerker heeft een eigen blog en zal geregeld informatie posten. Dit gaat van de klassieke aankondiging van een studiedag over de powerpointpresentaties van de lezingen tot een fotocollage of videoreportage van de dag zelf. Ook e-documenten zoals onderzoeksrapporten zijn er vrij te downloaden. Voor minder ervaren webgebruikers kan het aanbod overweldigend zijn. Daarom voorziet FAROnet ook een zoekveld en een trefwoordenlijst en groepeert het berichten in rubrieken zoals 'Agenda' en 'In de kijker'. Vindt u dat het nog beter kan? Dan biedt FARO u een forum voor feedback en suggesties.
Uiteraard is FARO er in de eerste plaats voor de vele cultureel-erfgoedgemeenschappen die ons land rijk is. Zij blijven via FAROnet en zijn RSS-feeds op de hoogte van het reilen en zeilen in de sector. Maar het steunpunt is ook betrokken bij projecten en evenementen voor een breed publiek. Erfgoeddag en de Week van de Smaak zijn de bekendste, maar In-Fusion over intercultureel erfgoed in ziekenhuizen bijvoorbeeld is ook een aanrader. Links naar deze themawebsites vindt u eveneens op FAROnet. Laat ook uw licht er eens over schijnen.
