Voor de nieuwe editie van Galerie du Soir viel de keuze op Camille Peyre. Camille Peyre is pas afgestudeerd in de richting fotografie van La Cambre, maar het had evengoed gekund dat hij er geen voet had binnengezet. Hij is afkomstig uit de Jura en volgde er les aan een hotelschool, waar hij zijn baccalaureaat behaalde. Met dat diploma op zak ging hij aan de slag in luxehotels. Een beroep dat hem naar verschillende landen en prestigieuze huizen bracht, maar waar hij al snel op limieten stootte. Hij begon van iets anders te dromen. ‘Tussen mijn achttiende en tweeëntwintigste werkte ik in luxehotels, maar had ik al wel zin om iets artistieks te doen. Toen was dat nog niet fotografie. Ik voelde me meer aangetrokken tot tekenen en schilderen. Omdat ik tussen mijn achttiende en tweeëntwintigste een beroep had uitgeoefend kwam ik met een zekere maturiteit in de kunstwereld aan.’
In die periode woonde hij in Ierland voor zijn werk. Hij was vastberaden om opnieuw te gaan studeren en deed toegangsexamens in verschillende Europese kunstscholen. Uiteindelijk ging hij naar Marseille voor zijn voorbereidende studies. Vandaar trok hij naar Straatsburg voor zijn bachelor. ‘Het waren kunstlessen zonder vooraf vastgelegde richtingen, maar met een aantal interessegebieden. Ik ben er gestart met het maken van veel afdrukken en analoge fotografie. Daarna ben ik aan film begonnen en dat doe ik vandaag nog altijd.’ Voor zijn masterdiploma veranderde hij opnieuw van school en van stad.
‘Vanaf het begin hadden mijn lesgevers in Marseille me aangeraden om van school te veranderen en alles in het werk te stellen om verschillende soorten kennis te vergaren.’ Hij solliciteerde dus opnieuw bij diverse gerenommeerde scholen in Zweden en in Nederland en ook bij La Cambre. ‘Bij het zien van hun programma dacht ik dat dit de plek was waar ik de beste kans had om me los te maken uit de traditionele categorieën.’
Toen hij in Brussel aankwam had hij het onderwerp voor zijn master al in zijn hoofd. ‘Al in Straatsburg wilde ik het hebben over onderwerpen die mij na aan het hart lagen. Ik begon met een reeks over werkuniformen op basis van zeer herkenbare elementen die gelinkt waren aan de beroepen in kwestie. Daarna stortte ik me op een reeks zelfportretten. Het was een manier om over mezelf te praten zonder egocentrisch te zijn. Door die reeks wilde ik de onzichtbaarheid van de werknemers aankaarten. Ik heb een groot deel van mijn leven een uniform gedragen als medewerker in luxehotels. Ik wilde de gevoelens van woede en onderdanigheid onderzoeken die ik had gevoeld tegenover een arbitraire hiërarchische omgeving waarvoor ik geen uitweg zag.’
Camille Peyre heeft veel interesse voor economie en financiën en de impact daarvan op onze levens en het werkuniform is volgens hem een symbolisch object dat klasse- en machtsverschillen aangeeft. ‘Een uniform is kledij die reglementair en contractueel is vastgelegd, het verenigt het team, het is een werkinstrument en een vector van efficiëntie die een impact heeft op de productiviteit van de werknemer. Een uniform muilkorft persoonlijkheden, wekt een zekere matheid op en is een sterk kenteken van sociale klasse in de werkhiërarchie.’ In plaats van zijn lens op de werknemers te richten, koost hij ervoor om een serie digitale zelfportretten in samenwerking voor de technische realisatie met Salomé Felgenhauer te maken. Door vanuit mijn eigen lichaam te vertrekken elimineer ik meteen al een aantal vragen over de keuze van de personen, hun legitimiteit om een beroep uit te beelden enz.’ Hij trekt dus de attributen van verschillende beroepen aan: ‘Ik focus op de ondergeschikte werknemers in verschillende sectoren. Hoe lager in de hiërarchie werknemers zich bevinden, hoe meer hun kledij strikt, volledig en gedefinieerd is.’ Maar aan die kledij voegt hij nog een extra dimensie toe. Elke foto verwijst immers naar een beroemd kunstwerk waarvan hij de pose overneemt. We ontmoeten er Napoleon, Lodewijk XIV en ook de David van Michelangelo.
In het kader van hun partnership gingen Le Soir en het Fotografiemuseum van start met Galerie du Soir. Parallel met elke grote tentoonstelling in het museum stelt Galerie du Soir een jonge, nog te ontdekken kunstenaar voor.
