Albert Pepermans - ÇA SUFFIT ?

Als kunstenaar heeft Albert Pepermans al een behoorlijke staat van dienst. Hij stelt voor het eerst tentoon in 1979, net in de tijd dat schilders het steriele juk van het conceptuele afwerpen. Een schilder schildert voor zijn plezier en heeft lak aan een theoretisch discours. Ook Pepermans schildert omdat hij dat graag doet. Hij produceert enorm veel, omdat hij zich door alles laat inspireren: de grootstad, mensen, techniek, humor, passie, rock ’n roll. Stijlen en bewegingen scherpen zijn gedrevenheid aan: Dada, Cobra, die Neue Wilden, Pop Art, maar ook Amerikaanse Underground strips, kortom de hele beeldcultuur van de consumptiemaatschappij en haar tegenbewegingen. Hij neemt het allemaal in zich op, transformeert het, van subliem tot sarcastisch, gestript of met extra lagen bekleed. Alles is mogelijk, niets wordt a priori uitgesloten. En dat feest duurt al meer dan veertig jaar. Bovendien staat het hem als kunstenaar vrij om op zijn schreden terug te keren en ouder werk aan een vernieuwende behandeling te onderwerpen. Hiervoor nam hij de voorbije gezondheidscrisis te baat en het leverde fris nieuw werk op.

Albert Pepermans is een creatieve babyboomer die er geen seconde aan denkt het rustiger aan te doen. Geest en penseel blijven even alert. Daarvan legt dit boek getuigenis af. De creativiteit staat centraal en alle aandacht gaat naar het beeldend werk, een evidentie voor een artiest. Een degelijk essay van Christine Vuegen oriënteert de lezer in het omvangrijke oeuvre van de kunstenaar, zijn thematiek, zijn inspiratiebronnen. De lectuur ervan is sterk aanbevolen om nadien ongeremd in het oeuvre zelf te duiken. Ondanks een indeling in secties, afdelingen, mapjes, (neen, het zijn geen hoofdstukken), met een eigen titel die dan als eens een inhoudelijke verwijzing kan gezien worden, dan weer arbitrair overkomt, is het boek het best te genieten door er willekeurig in te struinen. Het is hectisch, poëtisch, vervreemdend en toch herkenbaar. Je ervaart de geestdrift van de kunstenaar om alles wat hem treft weer te geven, na manipulatie, transformatie, interpretatie, brutaal en morsig, maar tegelijk gedragen door tederheid en inleving. Scan zeker eens de Qr-codes in op het einde van het boek, zo zie je Pepermans aan het werk.

Eerlijkheid domineert net als de hang naar kwaliteit. Haast verontschuldigend noemt Albert Pepemans zichzelf ‘een graficus met verf en papier’. Zo geeft hij aan dat hij met die ambachtelijkheid genoegen neemt. Meer wil hij niet claimen. Ça suffit ? Of het genoeg is? In eerste instantie misschien wel, maar het smaakt naar meer, naar veel meer.