Sietske Van Aerde en Floris Van Look in hetzelfde schuitje

“We voelen ons aangetrokken tot dezelfde dingen en hebben gedeelde interesses”, weet Van Aerde. “Dat klopt”, zegt Van Look. “Het is leuk dat we dezelfde humor delen.” Beide kunstenaars vertrekken van het alledaagse en de omgeving waarin ze wonen en leven. Ze delen een liefde voor het antropomorfe. Objecten, personages en dieren krijgen menselijke eigenschappen en emoties. “Onze relatie tot film is ook belangrijk”, duidt Van Look. “We kijken allebei op naar filmmakers. Ze moeten zo veel keuzes maken. Dat geeft ons soms het gevoel dat ons werk minderwaardig is. We gaan graag in competitie met het filmmedium. Kunnen we de materialiteit en het tactiele aspect van ons werk verbeteren? Dat zijn kwaliteiten waarin wij het verschil met films kunnen maken.” “Inderdaad”, vult Van Aerde aan. “Ik kijk bijvoorbeeld graag naar oudere Russische animatiefilms. Ze maken vaak gebruik van plasticine en dat beïnvloedt mijn werk. We bekijken veel films en beschouwen dat als de hoogste kunst. Zelf zouden we dat ook graag kunnen.”

De taferelen die in hun werk opduiken, zijn soms cartoonesk. Van Look schildert een kat die een trui breidt terwijl ze die al draagt. Een muis knipt de draad van de bol wol door. “Het doet mij denken aan Tom en Jerry”, zegt Van Aerde. “Het zou fijn zijn, mochten mijn kat en muis ook bewegen”, aldus Van Look. De verf is erg dik aangebracht. “Ik meng mijn verf met stopverf”, licht hij toe. “Ik was al pasteus aan het schilderen toen ik afstudeerde. De materialen die Sietske gebruikt voor haar kostuums, inspireren mij. Ze heeft veel ervaring met purschuim. Ik vroeg me af wat het zou geven als ik de dikte ik mijn schilderijen zou opdrijven.” “Ik leer net zo goed van Floris”, zegt Van Aerde. “We deden samen onderzoek naar hoe we meer volume konden creëren. Ik wilde dat ook in mijn plasticinewerken. Eerst gebruikte ik daarvoor epoxy. Ik verwerk ook papier-maché en textiel in de onderlagen.” Van Look gaf in navolging daarvan een boom op een van zijn schilderijen reliëf met epoxy. “Ik verving dat nadien door stopverf omdat het goedkoper is. Het is materiaal dat ik eenvoudig met olieverf kan beschilderen.” Van Aerde gebruikt intussen ook stopverf en beschildert die met acryl- en olieverf.

De combinatie van theaterkostuums en beeldend werk is voor Van Aerde niet vanzelfsprekend. “Het voedt elkaar op een positieve manier en de afstand tot mijn eigen praktijk is boeiend. Ik besef dat ik beiden niet kan blijven combineren. Ik werk mee aan grote producties. Ondertussen zit mijn hoofd bomvol ideeën. Ik moet die opschrijven en de realisatie uitstellen omdat ik er geen tijd voor heb. Dat is lastig. Soms benijd ik Floris omdat die elke dag in zijn atelier kan werken.” “Dat zou te saai zijn voor jou”, denkt Van Look. “Ik ben soms jaloers op het feit dat jij nog ander werk hebt.” “Ja, ik heb wel nood aan mensen om me heen”, beseft Van Aerde. “Misschien hou ik ook wel van de vlucht van het ene naar het andere. Toch zoek ik naar manieren om voor mijn eigen kunstenaarspraktijk te kunnen kiezen.”

In aanpak en karakter zijn ze eerder verschillend. Ze vullen elkaar aan en versterken elkaar. “Ik maak voornamelijk schilderijen in olieverf. Sietske experimenteert veel meer en doet veel onderzoek naar media en materialen. Ik ben voorzichtiger en commerciëler ingesteld.” “Ik neem inderdaad meer risico’s”, beaamt Van Aerde. “Het gevaar bij mij is dat ik te snel op andere ideeën spring. Als ik langer in een bepaald medium of met een materiaal zou werken, creëer ik misschien meer progressie. Daar vrees ik soms voor.” “Als je voor een galerie werkt, geeft dat zekerheid”, weet Van Look. Hij wordt vertegenwoordigd door Kettelleer Gallery in Antwerpen “Ook als mijn werk goed verkoopt, moet ik blijven experimenteren en mezelf uitdagen. Daar moet ik waakzaam voor zijn.”

Beide kunstenaars combineren hun tekeningen met andere media. Ze zoeken naar manieren om hun schroom los te laten. “Als kind tekende ik al graag”, aldus Van Aerde. “Door eerst illustratie te gaan studeren, kreeg ik een degout aan tekenen. Daarna tekende ik een periode alleen nog in functie van kostuumontwerpen. Ik durfde niet naar buiten te komen met dat werk. Nu lukt dat wel, maar het blijft spannend. Zelf vind ik de droedels van Floris heel goed. Voor zijn aankomende tentoonstelling bij Ketteleer heeft hij een reeks tekeningen gemaakt. Ik ben blij dat hij er meer aandacht voor heeft.”

“Schetsen is belangrijk voor mij”, vindt Van Look. “Het geeft me een gevoel van vrijheid. Er is geen druk. Dat mis ik soms in mijn schilderijen. Het opzet was om de schilderijen die ik bij Ketteleer ga tonen, dichter bij mijn tekeningen te brengen. Een tekening duurt een minuut, terwijl ik aan een schilderij een maand of langer werk. Ik wilde sneller schilderen. Dat is mislukt. Ik ben trager gaan tekenen. Dat is al een stap in de goede richting. Ik tekende met oliepastel en koos twee papierformaten die groter zijn dan de kleinste schilderijen. Tot nog toe durfde ik mijn tekeningen niet te tonen. Ik vond ze niet goed genoeg. Nu ga ik er anders mee om.”

De twee kunstenaars stonden tot voor kort samen op Affiniteiten#6 in LLS Paleis, Antwerpen. Dit jaarlijkse terugkerende tentoonstellingsproject over kunstenaarskoppels toonde werk van Van Look en Van Aerde samen met dat van Maria Degrève en Patrick Van Caeckenbergh. Stella Lohaus selecteerde de werken op basis van gesprekken met de kunstenaars. Het ging om werken waarin de invloeden op elkaar een rol spelen. Van Aerde en Van Look hebben vaak dezelfde insteek, maar werken het anders uit. De inhoudelijk en vormelijke gelijkenissen zijn treffend en het voelt niet gezocht. Er is genoeg verschil om een grappige dialoog te creëren. Bovendien getuigt hun werk van een portie zelfrelativering. Het is speels en ontwapenend.

“We wilden al langer samen een expo doen”, zegt Van Look. “Het is tof dat wij nu de kans kregen. Voor de finissage maakten we samen T-shirts.” Ze beschouwen het als hun eerste volwaardige gezamenlijke werk. Smaakt dat naar meer? “Misschien kunnen we wel een duo vormen onder een andere naam”, oppert Van Look. Om samen een film te maken? “Wie weet”, zegt Van Aerde. “Dat zou cool zijn”, besluit Van Look.