Hoofdredacteur interviewt hoofdredacteur - het afscheidsgesprek met Mark Vanvaeck

Je begon bij het Davidsfonds.

Ik was er uitgever van fictie en non-fictie. Ik ben al heel mijn leven een aanreiker van cultuur. Plato sprak over de drie-eenheid van het ware, het goede en het mooie. Voor mij was het altijd het mooie. Dat begon inderdaad bij het Davidsfonds. Ik heb daar een aantal programma's opgestart die nog steeds lopen. Dat doet deugd.

Het was Peter Wouters, de huidige directeur, die je bij okv binnenhaalde.

Dat klopt, in het voorjaar van 2003. Peter was net directeur geworden. We kenden elkaar, we zaten samen in de stichting voor kunstpromotie, een bonte, gepassioneerde bende die bruggen tussen de cultuur- en de bedrijfswereld probeerde  te slaan. Hij belde me op en vroeg of ik zin had om als hoofdredacteur bij okv aan de slag te gaan. Het was een voordeel dat Peter en ik op elkaar ingespeeld waren. We wisten wat we aan elkaar hadden.

Hoe trof je het tijdschrift aan?

Okv had een traditie van 40 jaar achter de rug. Als je naar de beginjaren kijkt, naar die losbladige reproducties, ondersteund door radio en televisie, dan zie je een hele evolutie. Toen ik begon, waren er twee magazines. Enerzijds had je de themanummers. Anderzijds was er Tento, een publicatie die daar los van stond. Dat was anders vormgegeven, met kortere stukken, en op goedkoper papier gedrukt. De ene maand kregen abonnees een themanummer, de andere een Tento. We voelden al snel dat dat verhaal niet klopte. We hebben dan een enquête gehouden bij de abonnees, en vrij snel beslist om daar één tijdschrift van te maken met een herkenbare look and feel. Dat was een belangrijke beslissing. Maar zoiets moet je voorzichtig aanpakken. Je hebt altijd een groep oudere lezers die er van het begin bij waren. Die mag je niet afstoten. We hebben in die twintig jaar meermaals bij de abonnees gepolst hoe zij okv zien, en zijn zo stap voor stap geëvolueerd. De voorbije jaren is daar de onlineversie bijgekomen.

Was er een website toen je begon?

Ja, maar die was niet meer dan een winkel met een archief en een tentoonstellingsagenda. Nu kan je zeggen dat okv een tijdschrift online en op papier is. De kiem daarvoor hebben we de laatste jaren gelegd. Hopelijk kunnen jullie dat verder uitbouwen tot een sterk onlinetijdschrift. Ook de redactie is geëvolueerd. Er zijn er nog een aantal van vroeger bij, onze oudere, ervaren pennen, zoals we dat zeggen. Maar dankzij wat er online opborrelt, zijn er nieuwe auteurs bijgekomen. Het is nu één redactie, met auteurs van verschillende leeftijden en achtergronden, die zowel voor papier als voor online schrijven. Dat is positief. Dat geeft perspectieven voor de toekomst.

Dat is goed om weten. Wat deed je met auteurs die hun teksten niet tijdig inleverden? Was je een harde hoofdredacteur?

Nee, omdat ik altijd een buffer inbouwde. Als ik je tekst over Aan tafel op de tiende nodig had, dan gaf ik je het einde van de maand ervoor als deadline. Dan vroeg jij me om een weekend extra, en was dat geen probleem voor mij. Omdat er werkelijk geen probleem was.

Oké, daar heb ik zelf om gevraagd.

Ik had liever een tekst die over het weekend ging en schitterend was, dan een tekst die de vrijdag aangeleverd werd en nergens op leek.

Waarvoor dank. Heb je nog goede raad?

Ik denk dat jij okv goed kent. Je bent al jarenlang redacteur. Je hebt themanummers geschreven. En de redactieploeg is er. De wisselwerking met de onlineredactie is er. Het kan alleen goed lopen, denk ik. Hoe verloopt het eerste nummer voor jou?

Goed, voorlopig. Ik ga daar geen uitspraken over doen voor het er ligt. We gaan snel horen wat de lezers ervan denken. Ik vind het spannend.

Waarom wou je hoofdredacteur van okv worden?

Het is altijd een droom geweest om zoiets te doen.

Wat spreekt je zo aan? Het inhoudelijke?

Dat zeker. Ik vind het spannend om een nummer samen te stellen, om auteurs aan te sturen en dan het resultaat te zien. Maar ik schrijf ook graag, dat doe ik het liefst.

Ik heb dat altijd gecombineerd. Wanneer ik een onderwerp interessant vond waar ik wat onderzoek voor kon verrichten, dan schreef ik dat artikel zelf. Niets belet je om te blijven schrijven.

Dat geldt ook voor jou.

Dat is waar. Zijn er dingen die je wil veranderen? Andere accenten die je wil leggen?

Ik ga me concentreren op het eerste nummer. Als ik dat tot een goed einde heb gebracht, gaan we wel zien. Ik heb een aantal ideeën, maar ik vind het te vroeg om al dingen te veranderen. Het tijdschrift loopt momenteel goed, we gaan afwachten wat de toekomst brengt. En wat de lezer wil, want dat is natuurlijk het belangrijkste.

Wij hebben hetzelfde gedaan toen we begonnen. Eerst kijken wat we in huis hebben. En dan daarop verder werken.