Bruges n'est plus morte!
Artikel
Actuele kunst tijdens Brugge 2002
Een uitdaging voor de culturele hoofdstad. Hedendaagse beeldende kunst een plaats geven in een stad die het verleden zo onontkeerbaar met zich meedraagt. Verschillende projecten willen op experimentele wijze in dialoog treden met de stad en haar geheugen.
Veli Granö, Satr Dweller
© Kunsthalle, Loppem
Attachment+; een korte nabeschouwing
Roland Patteeuw, bezieler van de Kunsthalle Lophem, koos voor zijn tentoonstelling een niet voor de hand liggende locatie. Het neogotische schoolgebouw van de hogeschool West-Vlaanderen vormt het kader dat zijn selectie hedendaagse kunst uit Belgische privé-verzamelingen een nieuwe dynamiek geeft. Kunst geïntegreerd in een levende schoolgemeenschap. Patteeuw gelooft in de kruisbestuiving. Kunst leert de jonge volwassenen vragen stellen, en anderzijds is de nieuwe context in staat de betekenis van de werken open te breken.
Een mooie selectie krijg je te zien en al is de plaatsing soms verrassend, vaak wens je in betere omstandigheden van het werk te kunnen genieten. Het best gedijen de kunstwerken in ruimtes waar de schoolsfeer niet of nauwelijks voelbaar is. Zoals bvb. de zolderruimte, met schitterende installaties van Yves Netzhammer en Mario Airo, of de ritmiekzaal met die van Eulalia Valldosera. Samen met studenten en docenten ontwierp Jef Geys voor de binnenkoer een wereldkaart, die tegelijk een sportveld is. Een bevraging van systemen. Exemplarisch voor Patteeuw's motto "onzekerheid als rijkdom". Met deze tentoonstelling is de toon gezet.
Honoré d'O, Tant (de) pis de tâches de titre
© Kunsthalle, Loppem
Lost locations
Een treinstation is een transitzone. Het is een niet-locatie, een plaats waar men niet blijft, maar passeert. In het treinstation van Brugge geven 4 fotografen hun interpretatie van de mentale energie van een 'verloren ruimte'. Het concept werd bedacht door Kurt van Belleghem (APrior, Office for artistic production) en samen met het Nederlands Foto Instituut uitgewerkt.
2 Belgen en 2 Nederlanders reisden naar Japan, het land van de Brugse toerist bij uitstek. In de lokethal en gangen, op de trappen en perrons van het station zien we de Japanse en Brugse beelden door elkaar geplaatst. Boven de ingang van het station 5 foto's van Anne Daems (B). Het zijn laconieke "vaststellingen" van onartistieke onderwerpen; een busje op een parking, mensen die picknicken achter hun auto. Daems toont ons hetgeen we wel zien, maar waar we niet meer naar kijken. Uiterst eenvoudige, maar ook raadselachtige beelden. Hans van der Meer (NL) heeft de Brugse situatie vergeleken met de Japanse. Plechtig poseren afwisselend Bruggelingen en Japanners voor hun werkomgeving.
Het werk van Theo Baert (NL) -met foto's verspreid in de gangen- en Jan Kempenaers (B) -met een groot beeld in een lichtbak- is documentair en strak. Beelden uit suburbane omgevingen, die ons de overlapping eerder dan de tegenstelling Japan-Brugge tonen.
"Lost Locations" stelt vragen over culturele identiteit. Het is een evoluerend project dat in diverse verschijningsvormen over het hele jaar loopt.
Elja-Liisa Athila, Consolation Service
© Kunsthalle, Loppem
Onderstromen/bovenstromen
Het kunstenaarscollectief Nice wil het vertrouwde stadsbeeld bevragen door "bijna onzichtbare ingrepen". De voorgestelde interventies in openbare ruimtes zijn ludiek, en soms kritisch. Men wil "de luis in de pels" van Brugge 2002 zijn, doch niet alle voorstellen stijgen uit boven het niveau "goed gevonden".
De eerste fase van het project is met enige heisa van start gegaan. Architect Luc Deleu kreeg geen fiat van de dienst monumentenzorg om een boomgaard te planten op de vismarkt. De met spiegelende folie beklede taxi's van Marc Godts en Charlotte Geldof moesten het cultureel erfgoed weerspiegelen. Ze werden verbannen, wegens niet conform met het gemeentelijk reglement.
"Nice to be also presented" is de titel van Daniël Dewaele's bijdrage. Op de voorpagina van het Brugsch Handelsblad verschenen 5 weken lang artikels in de taal van in Brugge levende minderheden. Het zorgde voor enige uiting van xenofobie. Minder ophefmakend zijn de kleine schilderijen die Robert Devriendt presenteert temidden van de filmaffiches aan De Republiek. In fase 2 en 3 werk van o.a. Ann Veronica Janssens, Sven 't Jolie, Eran Schaerf, ...
Octopus
Octopus (vanaf 17/5) wil een "weefsel" zijn van hedendaagse kunst, met tentakels uitgespreid over tal van initiatieven en locaties in de stad. Een greep uit het aanbod.
Kunstenaars Joe Scanlan, Job Koelewijn, Ugo Rondinone, ea. zullen op 5 locaties in de stad - werfplein, veemarkt, ...- neerstrijken en in dialoog treden met de omgeving. Eén kunstenaar zorgt voor creaties op de lijnbus die de locaties zal verbinden. Het Octopus museum, een tijdelijke constructie op een stuk braakliggende grond, vormt een interdisciplinaire onderzoeksruimte.
In de zomermaanden zullen geluidskunstenaars uit binnen en buitenland soundscapes loslaten in de binnenstad en in september wordt, tijdens "groen erfgoed", de creatie van het bloementapijt in handen gegeven van een kunstenaar. Verder is er de samenwerking met "de slang" (artiesten van eigen bodem) en met "Art en Marge" ("Kanttekening"), een videoprogramma en wetenschappelijke workshops over het geheugen van de stad (coördinatie Luc Steels).
Curator Kurt van Belleghem (A Prior) wil een platform creëren dat kan uitgroeien tot een dynamisch netwerk. Met de geplande initiatieven heeft dat veel kans op slagen.
